(11)

2. Przebieg eksperymentu

W doświadczeniu wykorzystujemy równię pochylą wykonaną z kątownik,

ti nipu/iplrim    ctnp?o cm rlrtlntiin L*^,t11Ltw ł łnłitelrti

r. bardzo niewielkim tarciem stacza się stalowa kulka z łożyska.

Pofa

Na kulę działa siła ciężkości Q ⁼ mS , którą możemy rozłożyć na dwie składowe:

Q_x=mgcos«

równoważoną przez siłę reakcji na nacisk na podłoże o wartości S, oraz niezrównoważona Siłę

Q,= mgsinar

Pod wpływem tej właśnie składowej siły ciężkości Qn kula uzyskuje przyspieszenie; |

a= «sino.

Zmniejszając kąt nachylenia równi możemy otrzymać niewielkie przyspieszenie staczającej 1 się kuli. Na równi zaznaczono odcinki drogi:

Si = 0,10 m, są = 0,40 m, sj=0,90 m,

Są = 1.60 m.

S2

0 si

Za pomocą stopera mierzymy czas, w którym kulka pokonuje wspomniane wcześniej odcinki drogi. Wyniki notujemy w tabeli. W każdym przypadku pomiar powtarzamy pięć razy.

Pomiar	tl	Ił l »s \		-“	t—." 1		'i
Si				__J_
sj
Sj
**	-

Obliczamy średnic prędkości jakie osituptęla kulka w ciągu czasu gdy pokonywała poszczególne odcinki drogi. Pierwszy odcinek drogi S ^-0 «>sial przebyty w czasie Ar, = T, —0■ f,, odcinek Aj) ■ ^si -*i w czasie “fi “'i i@*

s(m)	- f|	Ar,	Af,	- Al.
0.10		0,10
0.40		0.30
0.90		0.50
0.60		0.70

Otrzymane wyniki nanosimy na wykres, na którym na osi y odkładamy średnią prędkość ^v na osi x czas I . Musimy jednak pamiętać, te średnia prędkość dopowiada środkowi przedziału czasowego: At|. Przez punkty na wykresie przeprowadzamy prostą i obliczamy przyspieszenie z jakim stacza się kulka. W tym doświadczeniu badamy zależności pomiędzy wielkościami fizycznymi i nie będziemy przeprowadzali analizy błędów.

At

♦

111 Al 5

Z zależności tej możemy wyznaczyć przyspieszenie staczaj^ej się kulki: a

23