1188680097

Antena

Następna czynność to wykonanie płytki montażowej. Ją również można wykonać w dwóch wersjach. Jeśli odbiornik ma służyć jako układ poznawczy, to najlepiej połączenia wykonać zużyciem paska preszpanu (cienkiej, sztywnej tektury), w który wplecione zostały wąskie paski cienkiej, ocynowanej blachy (rys. 3).

Inna wersja montażu przewiduje praktyczne wykorzystanie odbiornika. W tym celu trzeba zaopatrzyć się w odpowiednie pudełko, które pomieści baterię, mały głośnik oraz płytkę z kawałka cienkiego tekstolitu lub bakelitu. Posługując się rys. 5 należy wywiercić w płytce otwory o średnicy 1-1,5 mm, umieścić w nich elementy i połączyć razem.

Po wykonaniu i sprawdzeniu połączeń można przystąpić do uruchomienia odbiornika. W punktach A i B podłączamy odpowiednio plus i minus baterii, między punktami B i C dowolne słuchawki. Teraz obracając ośką kondensatora strojeniowego staramy się odebrać najbliższą stację radiofoniczną. Majsterkowi-«

czów mieszkających z dala od nadajników radiofonicznych chcemy uprzedzić, że może okazać się niezbędna dodatkowa antena zewnętrzna. Można ją wykonać z 5-8 metrów miedzianego drutu o średnicy 0,5-0,8 mm, rozwieszonego no wysokości sufitu w pokoju. Wyjątek stanowią żclberowe budynki, gdzie odbiór może być znacznie utrudniony, a nawet niemożliwy. Należy również pamiętać o tym, że antena ferrytowa ma własności kierunkowe, czyli jej położenie wpływa na wartość odbieranego sygnału. Najlepsze warunki odbioru należy dobrać eksperymentalnie, obracając odbiornik wokół jego osi.

Do punktów A, B i C można podłączyć prosty wzmacniacz akustyczny, który przedstawiony jest na rys. 4. Umożliwia on słuchanie audycji za pośrednictwem małego głośnika. Na płytce montażowej znajduje się wydzielone miejsce na części wchodzące w skład wzmacniacza. Jeśli jego montaż zostanie wykonany poprawnie, wzmacniacz działa od razu po dołączeniu zasilania.

87