224 (35)

224    11. CIĘCIE TERMICZNE

słupa wody), to cięcie tlenem przy użyciu acetylenu można stosować praktycznie tylko do głębokości 6 m. Do cięcia na większych głębokościach stosuje się wodór lub mieszanki na bazie metyloacetylenu, propylenu lub etylenu. Jakość cięcia pod wodą jest niska, zatem stosuje się je przede wszystkim do cięcia konstrukcji przeznaczonych na złom.

Rysunek 11.6. Żłobienie tlenowe Machy stalowej

Na tej samej zasadzie jak cięcie tlenem stali niestopowych i niskostopowych odbywa się żłobienie płomieniowe (proces 86), czyli wykonywanie rowków w metalu w celu usunięcia np. wadliwych fragmentów spoin lub odlewów, a nawet przygotowanie brzegów blach do spawania. Do żłobienia stosuje się odpowiednio ukształtowane dysze palników (rys. 11.6). Proces jest tani, wydajny, technicznie i ekonomicznie opłacalny.

11.3. Cięcie plazmowe

Cięcie plazmowe (proces 83) polega na miejscowym stapianiu materiału i usuwaniu go za pomocą zjonizowanego w łuku plazmowym gazu, który wypływa z dużą prędkością z dyszy plazmowej (rys. 11.7). Odpowiednio duża moc (natężenie prądu) i koncentracja łuku oraz rodzaj gazu powodują, że temperatura łuku plazmowego osiąga 20 000°C, zatem materiał cięty nie tylko topi się, ale również paruje. Powszechnie stosowanymi palnikami plazmowymi o łuku niezależnym ( patrzp. 2.13) można ciąć wszystkie materiały przewodzące prąd elektryczny. Natomiast palnikami o łuku niezależnym, który jarzy się między elektrodą i dyszą palnika, a nie ciętym metalem, można ciąć również materiały nieprzewodzące prądu, np. ceramikę, tworzywa sztuczne.

Możliwość cięcia wszystkich metali jest zasadniczą zaletą cięcia plazmowego. Charakteryzuje się ono dużą wydajnością (prędkość cięcia może być kilkakrotnie większa niż w procesie cięcia tlenem), dobrą jakością powierzchni cięcia, a w przypadku cięcia metali o grubości do ok. 30 mm również korzystnymi wskaźnikami ekonomicznymi zarówno w stosunku do cięcia laserowego, jak i tlenowego (tabl. 11.1). Pewną niedogodnością cięcia plazmowego jest duży hałas