Żertwa Ofiarna 09

.OWŁADNIĘCIE

To wszystko można nazwać „owładnięciem” tego, który oddał się Bogu bez reszty, a którego Bóg podniósł, ukształtował i zdominował. To Boże zawładnięcie sprawia, że człowiek tylko z miłości może zdać się na Miłość. W tym „owładnięciu” Bożym wypełnia się ponowne zrodzenie człowieka z ducha.¹⁴ Są dwie formy duchowych chorób i dwa rodzaje owładnięcia. Skoro nazywa się [opętanym, czyli] „owładniętym " tego, kto jest schwytany, dręczony, uciskany, zdominowany przez szatana, dlaczego by nie nazwać, jeszcze słuszniej, „ owładniętym ” tego. którego objął, podniósł, ukształtował i zdominował Bóg?

Błogosławione, najwyższe, szczęśliwe zawładniecie! Duszy nie pozostaje nic innego, jak tylko w miłości zdać się na Miłość, która ją okrąża, otula, przenika, nosi, która jej daje nowe zmysły dotyku i poznania nieznane śmiertelnym. To jest zanurzenie się w wirze pokoju.

Dusza może jedynie oddawać siebie z miłością Miłości, która ją otacza, obejmuje, przenika, unosi, dając jej nowe odczuwanie i poznanie, nieznane śmiertelnym, [zanurza się w wirze Boga, w otchłani Światłości, Wiedzy, Miłości, każdej cnoty. 1 zanurza się w wirze Pokoju.

Dusza wychodzi z tego wiru - w tych rzadkich chwilach, z których z niego wychodzi, w chwilach coraz rzadszych im bardziej dusza zatraca się w Bogu - nasycona zapachem Olejku swego Boga. Żadne niezdrowe wyziewy Ziemi i Piekła nie mogą oddziaływać na jej ducha nasyconego Boską wonią.

Dusza „zawładnięta ”przez Boga, przyjmuje od Niego tak wielkie podobieństwo, że jej istota zmienia się nawet zewnętrznie i fizycznie. Bóg przeziera przez jej spojrzenie, przez jej słowa, przez jej uśmiech, przez nowe dostojeństwo jej sposobu wyrażania się. Ten, kto się z nią styka, mówi: ’’ Tu jest coś nie z tej ziemi".

¹⁴ Tamże s. 70-71.

10