znieczulenie4

2011-01-19

Podtrzymanie znieczulenia

Aby optymalnie sterować znieczuleniem, anestezjolog musi znać przebieg operacji i na bieżąco dostosowywać głębokość znieczulenia do potrzeb

Monitorowanie głębokości znieczulenia

■    Reakcja na silne bodźce (laryngoskopia, intubacja, nacięcie skóry, sternotomia, bodźce z otrzewnej, rozszerzanie szyjki macicy i odbytu, operacje kości, pociąganie mięśni oka, rozciągnie pęcherza moczowego, nacięcie opon w operacjach neurochirurgicznych)

■    Obraz kliniczny:

s oddech - bezdech, hipo- lub hiperwentylacja, kaszel, kura głośni)

✓    ciśnienie tętniae - hiper- lub hipotensja

✓    częstość akcji serca - bradykardia, tachykardia

✓    rytm serca

✓    oczy (rozszerzenie źrenic, łzawienie w zbyt płytkim znieczuleniu, źrenice szpilkowate, oczopląs)

✓    mięśnie - sztywność po opioidach, katatonia i wzrost napięcia po ketaminie, poruszanie się w płytkim znieauleniu)

✓    wilgotność skóry (pocenie się w zbyt płytkim znieauleniu)

• BIS (indeks bispektralny)

BIS (indeks bispektralny)

Zespala różne parametry EEG w jedną zmienną wielkość, wartości w skali 0-100:

■    0 - cisza elektryczna

■    < 40 - śpiączka

■    40-65 - utrata świadomości

■    65-80 - sedacja

■    100 - stan czuwania

Wyprowadzenie ze znieczulenia

■    Pod koniec znieczulenia redukujemy dawki leków (opioidy, leki zwiotczające, anestetyki wziewne) -* zmniejsznie zapotrzebowania na anestetyki

■    leki odwracające działanie leków zwiotczających (polstygmina)

■    Wentylacja 100% 0₂ i odessanie wydzieliny z ust i gardła

■    Ekstubacja gdy powrócą odruchy z górnych dróg oddechowych i wydolny oddech

■    Podaż 0₂ przez maskę

Protokół przekazania do sali pooperacyjnej

■    dane pacjenta

■    rodzaj operacji

■    nazwisko operatora i anestezjologa

■    powikłania, utrata krwi

■    liczba i rodzaj drenów

■    ilość przetoczonych płynów

■    ilość oddanego moczu

■    parametry czynności życiowych

■    zalecenia (antybiotyki, płyny, heparyna, RTG, badania)

■    zalecenia chirurga

■    rutynowo: chory otrzymuje tlen przez maskę!

Nadzór standartowy

Chory na salę pooperacyjną powinien być przytomny i rozintubowany (wyjątki), a oddech i krążenie ustabilizowane.

■    Przez pierwsze 2 godziny co 15 min kontrola oddechu, RR, częstość akcji serca

■    Kontrola temperatury, utrata płynów (krew, sonda, mocz)

We wczesnym okresie pooperacyjnym życie chorego jest zagrożone przede wszystkim z powodu zaburzeń oddechu i czynności układu krążenia!

4