002 (44)

PN-83/B-02482

i większej,

10, 0 m

Dę = 0, 4 m.

podstawy

W przypadku pall Franki można uwzględniać poszerzenie podstawy pali, przyjmując zamiast A_p jako pole przekroju poprzecznego wartość 1,75^4p dla podstawy formowanej w gruncie niespoistym, )₉5A_p w gruncie spoistym. W przypadku pali Vibro można przyjmować 1, }0A_p , lecz tylko dla gruntów niespoistych. W przypadku pali z poszerzany podstawy należy przyjmować do obliczenia pola przekroju A_p

0

średnicy zastępczy równy 0,9D_f , gdzie D_r odpowiada średnicy poszerzonego otworu. Przy palach rurowych z otwartym dnem należy przyjmować A_p odpowiadajyce polu zewnętrznej jego średnicy, z zastosowaniem zasad obliczania nośności tego typu pali podanych w 2. 2. 8. Dla profili stalowych dwuteowych (pale typu H) pole przekroju poprzecznego odpowiada jyce powierzchni podstawy środnika i półek można dla gruntów niespoistych zwiększyć o 30%.

Dla pal? betonowych lub żelbetowych wykonywanych w gruncie pod osłony rury obsadowej, A_s na leży przyjmować jako pole odpowiada jyce zewnętrznej średnicy tej rury. W przypadku pali wykonywanych w otworach nierurowanych do

obliczeń A_s należy przyjmować średnicę odpowiadajycy

\

nominalnej średnicy narzędzia wiertniczego. Dla pali wierconych udarowo w otworze nierurowanym, średnicę trzonu pala można zwiększyć o 10% w stosunku do nominalnej średnicy narzędzia wiertniczego. Dla pali stalowych rurowych A_s odpowiada średnicy zewnętrznej rury.

W przypadku pali wykonanych z profili stalowych (np. typu H) dla obliczenia pola pobocznicy należy przyjmować wielobok opisany na zewnętrznych krawędziach profilu.

2. 2. 2. Wyznaczanie wartości q(P

2. 2, 2. Wytrzymałość obliczeniowa gruntu. Wartość jednostkowej obliczeniowej wytrzymałości gruntu pod pod

stawę,    , wyznacza się na podstawie wytrzymałości

granicznej q, przyjmowanej wg tabl. 1, w zależności od

, n

rodzaju gruntu oraz stopnia jego zagęszczenia    lub

, _f(n)

stopnia plastyczności 1 . Przy obłiezamu wytrzymali

łości obliczeniowej q(^r) , należy stosować zgodnie z PN-81/ B-03020 p_# 3.2, współczynnik materiałowy gruntu określony jak dla 1^ lub , y_m 0,9.

Wytrzymałość obliczeniowę gruntu q^wyznaczamy ze wzoru

Q^fr)= Ym-y    ( *)

Dla gruntów bardzo spoistych i zwięzło    spoistych

(    = 0) można przyjmować do obliczeń.

qfr)=9s_|f^r)    (5)

gdzie;    - wytrzymałość obliczeniowa gruntu przy

ścinaniu (bez konsolidacji i odsęczania wody z próbki) mierzona ⁿin situ^Msondę krzyżakowę lub określona na próbkach nienaruszonych w aparacie trójosiowego ściskania.

2. 2. 2. 2. Zależność q ^ od głębokości i średnicy pala. Wytrzymałość gruntu pod podstawę pala q (tabl. 1) została przyjęta dla głębokości krytycznej

mierzęc od poziomu terenu oraz dla wyjściowej średnicy

Dla głębokości mniejszych niż /i₍. należy wartości q wyznaczać przez interpolację liniowę przyjmujęc wartość zero na pierwotnym poziomie terenu (rys. la).

W gruntach niespoistych średnio zagęszczonych i zagęszczonych należy uwzględnić wpływ średnicy podstawy pala na q oraz na k_c (rys. 1a i Ib). Dla pali typu Franki i Vibro, w tym przypadku należy przyjmować średnicę trzonu pala.

Tablica 1. Wartości jednostkowego granicznego oporu gruntu pod podstawę pala ( q, kPa)

	Stopień zagęszczenia
Nazwa gruntu	o o ii	lD = 0, 67	'0=0,33	'D= 0,20
Żwir, pospółka	7750	5100	3000	1950
Piasek gruby i średni	5850	3600	2150	• 1450
Piasek drobny	4100	2700	1650	1050
Piasek pylasty	3350	2100	1150	700
	Stopień plastyczności
	K"" A O *** b II o	lL=0, W=Wp	/L=0, 50	/l=°,75
Żwir gliniasty, pospółka gliniasta	4150	2750	1650	850
Piasek gliniasty, glina piaszczysta,	•
glina, glina pylasta	2750	1950 i	850	450
Glina piaszczysta zwięzła, glina		f
zwięzła, glina pylasta zwięzła,
ił piaszczysty, ?ł, ił pylasty	2800	1950	800	400
Pył piaszczysty, pył	1850	1250 .	500 V	250