6
MATLAB jest interakcyjnym pakietem programów do obliczeń numerycznych, ukierunkowanym na zastosowania inżynierskie. Dostępne są wersje Matlaba pracujące w systemach operacyjnych: DOS, UNIX, XWindows, Windows.
Większość działań i operacji dostępnych jest w postaci m-plików funkcyjnych. Podstawowe m-pliki znajdują się w katalogu głównym, a pliki wyspecjalizowane są umieszczone w podkatalogach tematycznych (toolbox).
Inżynier elektryk może być zainteresowany m.in. następującymi toolboxami: Con-trol System Toolbox - teoria sterowania, Optimization Toolbox - optymalizacja, Signal Processing Toolbox - przetwarzanie sygnałów, SIMULINK - graficzne modelowanie i symulacja.
Na rynku pojawiają się ciągle nowe wersje Matlaba. Naukę programowania oparto jednak na wersji 4.2 w taki sposób, aby wszystkie programy mogły być uruchamiane bez przeszkód w wersjach nowszych. Jedynie w niektórych przypadkach - tam gdzie to okazało się niezbędne — do uruchomienia programów wymagana jest co najmniej wersja 5.3.
Krok 1.
Każdy użytkownik Matlaba powinien pracować w swoim własnym katalogu. W tym celu na początku pracy należy założyć na dysku twardym swój unikatowy katalog, np.
c : \nazimi.npr
gdzie naz oznacza 3 pierwsze litery nazwiska, imi - 3 pierwsze litery imienia., npr - skrót od „nauka programowania”.
Aby uniknąć błędnej interpretacji nazwy katalogu przez starsze wersje Matlaba, jego nazwa powinna mieć najwyżej 8 znaków ASCII i 3 znaki rozszerzenia ASCII.
W Matlabie nie wolno używać polskich liter ze znakami diakrytycznymi. Należy tu także zwrócić uwagę, że duże litery są innymi nazwami aniżeli te same małe litery. Jest to właściwość przeniesiona z języka C.
Po założeniu własnego katalogu można już kliknąć na ikonę Matlaba. Po uruchomieniu Matlaba pojawi się okno poleceń (Command Window) wraz ze znakiem zachęty
»
Pracę należy rozpocząć od skierowania Matlaba do katalogu użytkownika
cd c:\nazimi.npr
Oznacza to, że użytkownik może wprowadzać polecenia oddzielone przecinkami lub średnikami. Aby polecenie było wykonane, należy nacisnąć klawisz Enter.
Podobnie jak w innych językach programowania, polecenie ma ogólną postać
zmienna = wyrażenie