0000020

155

Konstrukcje nośne ścian

stuków ceramicznych, bloczków z betonu komórkowego. bądź wykonane z płyt żelbetowych lub betonowych. W niskich halach (do 6 m) takie ustroje są zdolne do przejęcia i przeniesienia na fundament wszystkich działających na nic obciążeń. Do przeniesienia obciążeń od wiatru i ciężaru własnego obudowy przy większych wysokościach takich ścian jest niezbędne zastosowanie słupowo-ryglowego szkieletu nośnego. Murów jako obudowy hal stalowych prawie zupełnie nie wykonuje się. m.in. ze względu na zbyt wolne tempo robót murowych i wykończeniowych w stosunku do szybkiego postępu prac przy montażu szkieletu stalowego.

Współcześnie projektowane ściany hal składają się ze szkieletu nośnego i osłon płytowych. Zadaniem płytowych elementów osłonowych jest ochrona wnętrza budynku przed działaniem czynników atmosferycznych, a otoczenia przed skutkami wynikającymi z eksploatacji obiektu. Funkcję ustroju nośnego, przejmującego obciążenia z elementów płytowych osłon i przekazującego je na elementy nośne budynku lub fundamenty, spełnia szkielet stalowy. Szkielet nośny ścian może składać się z rygli ściennych i słupów- pośrednich lutJiryglf"ściennych. Do nich są mocowane płytowe elementy osłonowe: blachy fałdowe i płyty warstwowe do rygli ściennych, kasety ścienne do słupów (pośrednich, głównych i pośrednich lub głównych), okna, bramy oraz drzwi do rygli i słupów. Taka lekka obudowa hali wymaga zastosowania uporządkowanego układu rygli ściennych i słupów, które tworzą pionowy ruszt prętowy. Przejmuje on obciążenia od parcia i ssania wiatru oraz obciążenia pionowe od ciężaru własnego konstrukcji stalowej, ciężaru okien, bram i ewentualnie instalacji podwieszonych do ścian.

W skład szkieletu nośnego ścian wchodzą poziome rygle, pionowe słupy i niekiedy skośne pręty stężeń (skratowań). Rozróżnia się rygle ścienne podwali nowe (usytuowane u dołu nad belką podwalinową), pośrednie oraz oczepowe (usytuowane w linii okapu). Rygle oczepowe mogą być równocześnie płatwiami okapowymi. Rygle ścienne opierają się na słupach głównych i pośrednich. Jeśli słupy układów poprzecznych są rozstawione w odstępach do 6 m, mogą być elementami konstrukcji wsporczej rygli i wówczas słupy pośrednie są zbyteczne.

Ściany podłużne hal są odsunięte o ich grubość od osi modularnych słupów głównych układów poprzecznych (wartość a na rys. 4.17). Ściany szczytowe zaleca się odsunąć na odległość b (umożliwiającą połączenie słupów pośrednich z konstrukcją nośną połaci dachu — rys. 4.17a) lub c 1,2 : 3,0 m od osi skrajnego układu poprzecznego (rys. 4.17b). Takie odsunięcie (o wartość ć) umożliwia wytworzenie powtarzalnego segmentu ściany w narożu budynku i dogodne rozwiązania połączeń słupów ściany szczytowej z konstrukcją nośną dachu. Jeśli slupowo-ryglowa ściana szczytowa spełnia funkcję skrajnego układu poprzecznego, jest ona odsunięta o wartość d (gdzie d — rozstaw głównych poprzecznych ustrojów nośnych hali; por. rys. 1.15 oraz4.17c).

Połączenia zarówno rygli ściennych ze słupami, jak i słupów pośrednich z fundamentem oraz konstrukcją dachu projektuje się jako przegubowe.