015 tif

1.2. ROLA STACJI W SYSTEMIE ELEKTROENERGETYCZNYM

Aby stacje elektroenergetyczne mogły w zadowalającym stopniu spełniać swoje zadania, powinny m.in.: wykazywać co najmniej dostateczną niezawodność pracy przy zachowaniu wysokich wymagań dotyczących bezpieczeństwa pracy, stwarzać możliwość przyszłej rozbudowy oraz zapewniać łatwą eksploatację.

Przy określaniu wymaganej niezawodności pracy stacji i ocenie jej właściwości powinny być uwzględnione warunki pracy normalnej — przy prawidłowej pracy wszystkich elementów systemu, oraz warunki zakłóceniowe — występujące przy uszkodzeniach czy wyłączeniach dowolnych elementów sieci, wskutek czego następuje zmiana układu połączeń i rozpływu mocy w stacji. Wymagania dotyczące pracy zakłóceniowej stacji, w szczególności konieczność utrzymania ciągłości zasilania niektórych, szczególnie ważnych odbiorników w każdych warunkach, narzucają niekiedy wybór podstawowego układu stacji, nawet jeżeli jest to związane ze zwiększonymi nakładami inwestycyjnymi. Koszty zarówno strat ekonomicznych i społecznych jednej dużej awarii stacji, jak i przerw w zasilaniu niektórych odbiorców mogą przekraczać nakłady inwestycyjne poniesione na budowę całej stacji, w każdym jej wykonaniu.

Wymagania dotyczące niezawodności zasilania zakładów przemysłowych zależą od odbiorników lub grup odbiorników zasilanych ze stacji. Odbiorniki dzieli się na trzy kategorie:

—    kategoria I — gdy przerwa w zasilaniu powoduje zagrożenie życia ludzkiego lub doprowadza do zniszczenia urządzeń lub zahamowania procesu produkcyjnego, a także stanowi powód dezorganizacji życia społecznego;

—    kategoria II — gdy przerwa w zasilaniu przynosi duże straty gospodarcze lub może być przyczyną poważniejszych zakłóceń w życiu społecznym;

—    kategoria 111 — obejmuje odbiorniki pozostałe, których przerwa w zasilaniu nie powoduje większych strat produkcyjnych i społecznych.

Wymagania dotyczące sposobu zasilania odbiorników są podawane w wytycznych branżowych i wymaganiach technologicznych,

W przypadku odbiorników 1 kategorii niezbędne jest zasilanie ich co najmniej z dwóch niezależnych źródeł. Niekiedy jest wymagane własne rezerwowe źródło energii elektrycznej (agregat, bateria akumulatorów). Rezerwowe zasilanie powinno być także przewidziane dla odbiorników II kategorii tylko dla najważniejszych odbiorów (zwykle 30 -=- 60%) — w odróżnieniu od I kategorii, gdzie rezerwowe zasilanie musi być dostateczne w celu zapewnienia zasilania wszystkich odbiorów. Kategoria III odbiorników nie wymaga rezerwowego zasilania.

Wymagania dotyczące łatwej rozbudowy stacji są związane z możliwym wzrostem obciążeń w przyszłości i wynikającej stąd konieczności rozbudowy stacji i przebudowy sieci elektroenergetycznej. Z tego względu powinna być zapewniona możliwość stopniowej, nawet istotnej, zmiany układu połączeń stacji, bez konieczności całkowitego pozbawienia zasilania odbiorców, czy nawet

15