015 (36)

2011-06-08

Ilość rezydualnego węgla w skatach osadowych jest wskaźnikiem określającym stopień konwersji kerogenu w ropę.

W podlegającym transformacji kerogenie stosunek H:C spada zaś powstające produkty charakteryzują się wysokim stosunkiem H:C

Są to ORGANICZNE GEOCHEMICZNE WSKAŹNIKI transformacji

W ocenach skat macierzystych najczęściej eksponuje się zawartość kerogenu, gdyż główna masa generowanych węglowodorów pochodzi z przetworzonego kerogenu.

Za skaty macierzyste przyjęto uważać takie skaty, które posiadają pewną progową zawartość kerogenu zapewniającą wygenerowanie dostatecznej ilości węglowodorów do zaistnienia ich ekspulsji czyli migracji pierwotnej.

Przyjmuje się, że progowymi zawartościami kerogenu kwalifikującymi uznanie skat za macierzyste jest:

dla skat detrytycznych (ilastych) > 0,5%,

a dla skal węglanowych > 0,3%.

Akj^

Wood

W oparciu o badania pirclityczne Tissot B.P. i Welte D.H. (1584) zaproponowali w

zależności od możli wości generacyjnych skal macierzystych podział ich na trzy klasy:

-    < 2 kg (węglowodorów) ■ S (skaty). słabe skały macierzyste - brak potencjału dla generowania ropy. niewielki potencjał dla generowania gazu.

-    2 do 6 kg (węglowodorów)/1 (skaty): średnie skały macierzyste.

-    >6 kg (węglom /odoró w) ’ t (skaty): dobre skały macierzyste.

W*IS*W........-dr-'    &

Finalnie, powstaje produkt węglowodorowy o wysokim stosunku H:C oraz produkt rezidulany o niskim stosunku H:C

•    Finalnie, powstaje produkt węglowodorowy o wysokim stosunku H:C oraz produkt rezidulany o niskim stosunku H:C

•    Generacja ropy jest więc procesem, w którym progresywnie następuje wzbogacenie w H w ropie zaś w kerogene następuje zubożenie w H

KEROGEN W SKALE MACIERZYSTEJ DOJRZEWA

15