038 tif

2. UKŁADY POŁĄCZEŃ STACJI

w stacji zasilającej i wyłączenie linii. Przy krótkich liniach może być zastosowane specjalne łącze od zabezpieczeń do wyłącznika.

Układy blokowe odznaczają się małymi kosztami inwestycyjnymi ze względu na zastosowanie najtańszej aparatury rozdzielczej, brak rozdzielni z szynami zbiorczymi i odpowiednich konstrukcji wsporczych.

Zasadniczą wadą układów blokowych jest stosunkowo mała pewność pracy; nie ma bowiem możliwości wzajemnego rezerwowania poszczególnych elementów stacji po stronie wyższego napięcia, nawet przy dwóch liniach zasilających. Wskazane jest wzajemne rezerwowanie po stronie niższego napięcia.

Rozwiązania ze zwiernikami — aczkolwiek tanie — są uciążliwe w eksploatacji, w swym założeniu przewidują bowiem występowanie stosunkowo częstych zwarć o dużych wartościach prądów, które muszą być przerwane przez wyłączniki. Niezależnie od konstrukcji zastosowanego wyłącznika po kilkakrotnym przerwaniu zwarcia musi być dokonany jego przegląd konserwacyjny, co jeszcze bardziej zmniejsza niezawodność zasilania. Doświadczenia eksploatacyjne z tego typu rozwiązaniami nie są dobre.

Niezawodność pracy stacji o układzie połączeń z dwoma blokami można znacznie zwiększyć przez zastosowanie poprzecznego połączenia linii w stacji odbiorczej, przez co uzyskuje się możliwość wzajemnego rezerwowania zarówno linii, jak i transformatorów. Połączenia można dokonać przez zainstalowanie odłącznika lub wyłącznika z odłącznikami, przez co uzyskuje się najprostszy układ mostkowy H. Możliwości eksploatacyjne zależą od rodzaju zastosowanych łączników.

W zależności od rodzaju i liczby zainstalowanych łączników w poprzeczce oraz w polach liniowych i transformatorowych (rys. 2.18) uzyskuje się różne układy, o zróżnicowanych właściwościach i możliwościach eksploatacyjnych,

Rys. 2.18. Układy mostkowe H z trzema wyłącznikami: a) w poprzeczce i polach liniowych; b) w poprzeczce i w polach transformatorowych

38