0000042

1)    klinikę pediatryczną akademii medycznej lub instytutu,

2)    oddział pediatryczny szpitala wojewódzkiego,

3)    poradnię dziecięcą stopnia wojewódzkiego,

4)    palcówkę ortopedyczno-rehabilitacyjhą lub poradnię specjalistyczną albo oddział szpitalny zespołu opieki zdrowotnej.

Decyzję w sprawie zwiększenia zasiłku rodzinnego z tytułu kalectwa dziecka wydaje oddział Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia. Jeżeli komisja lekarska nie zaliczyła dziecka do I lub II grupy inwalidztwa albo orzekła brak stanu fizycznego, psychicznego lub psychofizycznego, uzasadniającego zwiększenie zasiłku rodzinnego o kwotę 500 zł, ponowne badanie dziecka może być przeprowadzone przed upływem roku od»daty wydania ostatniego orzeczenia, po przedstawieniu zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego istotne pogorszenie stanu zdrowia.

Steny fizyczne, psychiczne i psychofizyczne uzasadniające wypłatę zwiększonego zasiłku rodzinnego

(wg Dz. U. nr 27, poz. 143 z 1975 r.)

Za stany fizyczne, psychiczne lub psychofizyczne — uzasadniające zwiększenie zasiłku rodzinnego o kwotę 500 zł miesięcznie — uważa się:

1)    wrodzone wady rozwojowe z porażeniami lub niedowładami kończyn, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się,

2)    inne wady wrodzone lub kalectwa, upośledzające w bardzo znacznym stopniu sprawność narządu ruchu,

3)    wrodzone lub nabyte ubytki anatomiczne kończyny górnej lub dolnej, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające poruszanie się,

4)    zespoły neurologiczne będące następstwem urazów okołoporodowych,

5)    niedowłady lub porażenia będące następstwem chorób lub urazów układu nerwowego, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się,

6)    niedorozwoje umysłowe począwszy od niedorozwoju umiarkowanego (iloraz inteligencji około 50 i poniżej według klasyfikacji międzynarodowej),

7)    psychozy i zespoły psychotyczne o znacznym nasileniu, w których okres leczenia przekracza 6 miesięcy,

8)    padaczkę z wyraźnymi następstwami psychoneurologicz-nymi,

9)    wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku, powodujące znaczne ograniczenie jego sprawności (obniżenie ostrości wzroku w oku lepszym da5/35 lub 0,15 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi, lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30°),

10)    głuchotę lub obustronne upośledzenie słuchu (mierzone na częstotliwości 2000 Hz o natężeniu od 80 dB),

11)    niemotę lub bardzo znaczne zaburzenia mowy, wymagające współdziałania w procesie uczenia się,

12)    wrodzone lub nabyte wady układu krążenia i oddechowego, znacznie upośledzające sprawność organizmu,

13)    inne stany chorobowe lub po przebytych chorobach, powodujące upośledzenie sprawności ogólnej, utrudniające w znacznym stopniu możność samodzielnego poruszania się lub wymagające opieki, lub pomocy rodziców w leczeniu i rehabilitacji (np. ciężkie postacie cukrzycy), lub w ochronie dziecka przed możliwością doznania urazu (np. hemoflia).

Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

(wg Dz. U. nr 20, poz. 105 z 1975 r.).

Świadczenia określone ustawą z dnia 12 czerwca 1975 r. przysługują pracownikom, którzy doznali uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, oraz członkom rodzin pracowników zmarłych wskutek takiego wypadku lub choroby.

Za wypadek przy pracy uważa się nagle zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło w związku z pracą:

1)    podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności albo poleceń przełożonych,

2)    podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności w interesie zakładu pracy, nawet bez polecenia,

3)    w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji zakładu pracy, w miejscu wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Na równi z wypadkiem przy pracy traktuje się — w zakresie uprawnień do świadczeń — wypadek, któremu pracownik uległ:

1) w czasie trwania podróży służbowej w okolicznościach innych niż podane wyżej, chyba że wypadek spowodowany

167