044 tif

44

Rys. 1.41. Przykłady ukształtowania przekroju poprzecznego płyt prefabrykowanych (opis w tekście)

Obecnie płyty wielokanałowe niesprężone produkowane są w dwóch rodzajach o różnym przeznaczeniu jako:

1)    płyty odmiany A stosowane w budownictwie mieszkaniowym i użyteczności

publicznej o obciążeniu zmiennym (użytkowym) nie przekraczającym

3.5    kN/m²,

2)    płyty odmiany B stosowane w budownictwie użyteczności publicznej i przemysłowym o obciążeniu zmiennym (użytkowym) wynoszącym 5,0 kN/m² oraz

7.5    kN/m².

Na rys. 1.42 przedstawiono przekroje poprzeczne i ich wymiary dla płyt wielokanałowych odmiany A. Są one przystosowane do modularnych rozpiętości 1_M — 240, 300, 360, 420, 480, 540 i 600 cm. Płyty produkuje się w pełnym asortymencie szerokości podanych na rys. 1.41, przy czym najczęściej stosuje się płyty szerokości 119 cm, zaś płyty szerokości 89 cm i 149 cm przeważnie traktuje się jako uzupełniające.

Minimalna głębokość oparcia płyt powinna wynosić b_n = 5 cm. Pomiędzy płytami sąsiadującymi w przęśle powinna być zachowana wolna przestrzeń szerokości 4 cm, ponieważ przy bocznych krawędziach płyt wyprofilowane są tzw. zamki, które pozwalają na wykonanie spoiny między płytowej.

Płyty stropu prefabrykowanego mają tendencję do tzw. klawiszowania, tj. uginania się jednej płyty niezależnie od sąsiednich (rys. 1.43). Wykonanie odpowiednich połączeń zabezpiecza płyty przed „klawiszowaniem”. Połączenia betonowe między płytami mogą mieć różne kształty, których przykłady podano na rys. 1.44. Na rys. 1.45 objaśniono zasadę pracy złącza dyblowego.