04 (12)

Obraz cyfrowy Teoria obrazu

2. ISTOTA ORYGINAŁU ANALOGOWEGO

Rys. 2.1 Obraz malarski znakomicie nadaje się zarówno do fotografowania jak i skanowania

Oryginały analogowe (oryginały) są to materialne obiekty, które mogą występować pod różnymi postaciami. Dla procesu skanowania oryginałami są najczęściej płaskie odbitki i negatywy fotograficzne, przezrocza, obrazy malarskie, rysunki i grafiki wykonane odręcznie. Dla fotografowania cyfrowego oryginałami są najczęściej trójwymiarowe przedmioty i osoby występujące w określonym otoczeniu.

Okazuje się ponadto, że niektóre oryginały, charakterystyczne dla fotografowania cyfrowego, mogą być także oryginałami dla skanowania. Oznacza to, że na niektórych skanerach (płaskich), wyposażonych w tzw. układy COD. można otrzymywać obrazy cyfrowe z obiektów trójwymiarowych, odstających od szyby skanera na kilka centymetrów. Skaner pełni wtedy rolę fotograficznego aparatu cyfrowego.

Przykładowe oryginały analogowe powszechnie używane w skanowaniu lub fotografowaniu cyfrowym przedstawiono na rysunkach od 2.1 do 2.5.

2.1. Tonalność

i I'

# <

Rys. 2.2 Jeśli są to realne obiekty, wtedy nadają się do fotografowania, a gdy odbitka - do skanowania

Cechą charakterystyczną oryginałów są tonal-ności, czyli występowanie tego samego koloru w różnych odcieniach. Tonalność oryginału powinna zostać odwzorowana w obrazie cyfrowym uzyskanym zarówno przy pomocy skanera jak i aparatu cyfrowego. Skanery i aparaty cyf rowe realizują tę funkcję w identyczny sposób, o czym powiemy dalej.

Na przedstawionych ilustracjach 2.1 - 2.4 to-nalności występują we wszystkich oryginałach, Ale tonalności nie występują na oryginale znaczka (rysunek 2.5), mimo że efekt tonalności dostrzegamy oglądając rzeczywisty znaczek pocztowy. Dzieje się tak dlatego, że reprodukcja (także i ten podręcznik) wykonana jest z ma-6

Rys. 2.3 Typowy oryginał do fotografowania, ale także (niezbyt wysoki obiekt) można go bezpo średnio skanować skanerem z układem CCD

Rys. 2.5 Oryginał (znaczek pocztowy) możliwy do skanowania stosując spec jalne procedury

leńkich punktów rastrowych, wydrukowanych tylko 4 farbami, o kolorach CMYK (cyan, magenta, yellow. black).

Rys. 2.4 Typowe oryginały do skanowania (negatywy i slajdy), z których obrazy będą miały Jakość odpowiadającą parametrom skanera i skanowania

Jak to się dzieje, że postrzegamy tonalność. której w rzeczywistości nie ma? Tonalność z obrazu cyfrowego zostaje odwzorowana na wydruku po zastosowaniu procedur, które zależą od techniki drukowania. I tak, przy drukowaniu cyfrowym, np. na drukarkach atramentowych lub laserowych, tonalność odwzorowana jest w postaci stałej wielkości (stałej średnicy) maleńkich punktów, których ilość na jednostkowej powierzchni zmienia się. Natomiast przy drukowaniu na klasycznej maszynie drukarskiej tonalność odwzorowuje się przez analogiczne punkty rastrowe pokryte farbą, lecz, w tym przypadku, to ich wielkość (średnica) jest zmienna przy zachowaniu stałych odległości pomiędzy punktami.

W obu przypadkach biel niezadrukowanego podłoża rozjaśnia położony na punktach kolor barwnika, tonera lub farby, dając złudzenie jaśniejszego odcienia (złudzenie tonalności). Jeżeli punkty rastrowe mają większą gęstość na jednostkowej powierzchni (z drukarki komputerowej) lub są większe (z maszyny drukarskiej), wtedy odwzorowujemy ciemniejszy ton koloru, a jeśli mają mniejszą gęstość lub są mniejsze - ton jaśniejszy.

Na rysunku 2.6 przedstawiono odwzorowanie kilku tonów koloru czarnego punktami rastrowymi w stałych odległościach, ale o różnej wielkości (wydruk z maszyny drukarskiej). Są to odcienie szarości. Rysunek zawiera obszary jednolitych tonalności, a pod nimi powiększone 10 razy fragmenty tych obszarów, aby można było zaobserwować zmianę wielkości punktów rastrowych symulujących na wydruku powyższe tonalności.