055

Pochodnal ()

{

cout « "konstruktor klasy pochodna1\n";

}

—Pochodnal ()

{

cout « "destruktor klasy pochodna1\n";

}

};

void TestWirtualnyO

{

pd11 =new Pochodnal;

}

Kod maszynowy wytłuszczonego fragmentu

00413566	push
0041356B	cali
00413570	add
00413573	mov
00413579	mov
00413580	cmp
00413587	je
00413589	mov
0041358F	push
00413590	mov
00413596	cali
0041359B	mov
004135A1	jmp
004135A3	mov
00413 SAD	mov
004135B3	mov
004135B9	mov
004135CO	mov
004135C6	mov

108h

operator new(0xGQ40483O) esp,4

dword ptr [ebp-164h],eax

dword ptr [ebp-4],5

dword ptr [ebp-164h],0

TestWi rtualny (0x004135a3)+2BFh

eax,dword ptr [pd11]

eax

ecx,dword ptr [ebp~164h]

@ ILT+25 (? ?0Pocho dna1 @@QAE@AAV0@@Z) (0x00401019)

dword ptr [ebp-188h],eax

T estWi rtualny (0x004135ad)+2C9h

dword ptr [ebp-188h],0

ecx,dword ptr [ebp-188h]

dword ptr [ebp~168h],ecx

dword ptr [ebp-4],0FFFFFFFFh

edx,dword ptr [ebp-168h]

dword ptr [pd12],edx

Pojedyncza instrukcja new wygląda dość niewinnie. Ale zauważmy, jak wiele generuje kodu maszynowego. Nawet jeśli ominiemy konstruktory i destruktory klasy, to są one generowane automatycznie.

Przykład: TestVirtualDTorQ w pliku inherit.cpp