098 TIF

int main(int argc, char* argv[])

{

KlasaNaucz t1;

KlasaPrac s1;

cout « tl.nldNaucz « endl; cout « sl.nldPrac « endl;

return 0;

}

Użycie unii nie daje bezpieczeństwa związanego ze zgodnością typów. Każda ze j składowych unii może zostać użyta w dowolnej chwili. Jeśli więc w klasie przechowujemy różne wartości w zależności od obiektu, do którego odnosi się klasa, to nie ] mamy możliwości sprawdzenia, że do konkretnego obiektu dostęp uzyskuje właściwa j składowa unii.

Na przykład we fragmencie „Przed” mamy klasę, która przechowuje informacje o pracownikach. Jeśli dane dotyczą nauczyciela, to zostaje użyta zmienna nldNaucz, I jeśli natomiast osobę z działu technicznego, to zostaje użyta zmienna nldPrac. Ponie- i waż osoba jest albo nauczycielem albo pracownikiem technicznym, zaoszczędziliśmy i trochę miejsca, łącząc w unii dwie możliwe wartości.

Mimo że moglibyśmy dodać flagę oznaczającą, do której grupy zalicza się dany pracownik, kompilator nie może zapewnić, że na przykład w wypadku nauczycieli uzyskujemy dostęp tylko do zmiennej nldNaucz. Kompilatora to nie obchodzi. Jeśli zapomnimy o sprawdzeniu, do jakiego obiektu się odnosimy, to możemy rozpętać istne pandemonium.

We fragmencie „Po” utworzyliśmy klasę podstawową ze zmiennymi składowymi wspólnymi dla obu klas. Następnie utworzyliśmy klasy pochodne — jedną tylko dla nauczycieli i jedną tylko dla pracowników technicznych. Mimo że kod jest wówczas odrobinę bardziej kosztowny, zapewniamy sobie bezpieczeństwo zgodności typów. Kompilator uniemożliwi nam próbę uzyskania dostępu do zmiennej nldPrac z klasy nauczycieli lub zmiennej nldNaucz z klasy pracowników technicznych.

Inicjalizowanie w unii

unikanie nieoczekiwanych wyników

Przed

class uKlasa

{

public:

uKlasa() : nldNaucz(O), fltPensja(0.), nldPrac(3)

{

}