104D87

si-iifen¹¹ w 7*<•*//• / logiczna*klBiHytikoioJti czi$6oi mowy nlojoat możliwa ««_t

T<» mimo powtarzał za nim Wackcrnagd ⁸⁰ >

Trudności (;o jednak mi wyolbrzymiona- -Toń!i bowiem wypu^

zmieni! Jmi całkowicie rwę kategorie znaczeniowa i przeszp^} z jednaj l'¹'—j-i —-— j- „.a..:

podstawie jag!> charakteru dzisiejszego, nia odwołując się wcale

podstawie jago charakteru dzisiejszego, nia odwołuj!),a, się vvoalo do jago pierwotnej wartości kalogorialnoj. Przykład ami i,ag o j>₀.

tiznjn zmian (poza polskimi wyrazami i,ago ty]>u co: bliśni, ohorąły

myśliwy, leśniczy) mogą być np.: greckie ho ayo '(/oh, he afforastiljc

to Iftaffion; laciósk ic abruptum, absolutorium, accidens-, francuskie rall-iA, Ir dóputó, la riehe.’, angielskie Ihe adull, Ihc, capiive; niemieckie

r/rr A (Merle, der (Jesandte, der Ile klapie \ rosyjsk ia zodesij, porlttoj

stolo w aj a, skazujcmoj e, il p.

Jeśli zaś wyraz jest współcześnie dwukategorialny (jak np. ranny, podróżny, obok), w praktyce, trafiwszy na. len wyraz w tekście, nie ma mię wątpliwości co do jego charakteru w tym /ani osuwaniu (ranny—przymiotnik luh rzeczownik, podróżny— rzc-CZOwnili luh jtrzymiotnik, obok—przyimek lub przysłówek). Jogo każdorazowa, aktualna funkcia nic im/, :fanub_n Ldo_oJa:<'-

ujjut m.uniat \w \m >i\i# u_ty v |/i/yruujt*/j tli u ni v/U,/i Wrr IT’ mi ii ic, W iS/> y~iS I K If!

praktycznie alternatywy, wymieniając je jako potencjalny z a-sięg wartości kdtogorfalnych danego leksemu.

Klasyfikacji abstrakcyjnej, ])<>zakont,ckstowej, uniknąd n io można. Jiywaja sytuacje, w których mu ni się operowad lekncmem izolowanym, nj>. przy jego ocenie słowotwórczej czy Neksyjiioj. Skorej, zatem stosowanie wyrazów bywa dwupłaszozyznowo: kontekstowo i słownikowe, laka też powinna byd ich kwalifikacja: raz według ich aktualnej wartości kontekstowoj, drugi raz wedlritf ich potencjalnej wartości słownikowej. Skoro wiec np. lcknoniy Hzalony czy ubogi, w tekstach zachowując przeważnie uwij. pierwotny kategorię przymiotnikową, wystąpity od czasu do czasu

*® 11. Jhml, op. oit., s. 362.

¹⁰ ,J. Wnckorrmgel, Vórleiungen..., jw., s. 7(1.

mj^zyrn Ala nich charakterze rzeczownikowym, charakteryzuje w oderwaniu nie można twierdzić, że to „przymiotniki",

S taka ocena pomijałaby zasiąg ich zastosowania rzeczownikowego. W kontekście bywają bądź przymiotnikami, bądi rzeczownikami; w izolacji nie są niczym — ani jednym, ani drugim: mówimy o nich wtedy, że mogą być (w zastosowaniu konkretnym)' bądź przymiotnikami, bądź rzeczownikami. W izolacji są to loksemy o potencjalnych dyspozycjach dwukategorialnych, co jeśli odbiciom ich dwojakich zastosowań kontekstowych. Nie są to zatem w izolacji ani (jeszcze) przymiotniki, ani (już) rzeczowniki, lecz jakby „przyiniotniki-rzcczowniki¹¹ (analogicznie do tego, jak mówimy np. „Aopełniaoz-biernik" na oznaczenie jednobrzmiącej formy dwu różnych przypadków).