ftn }t2 ii lWL».7r.ir>i cryacgg kmam a pomocą kola Mohxz<7: = q. oj = -a. bi Sapręta j i e&iatakxrm prry czyttym icioanul ona grafiara imciprcMcja praee Hoo*c"s dli scńnaia
Rozpatrując w najprostszej formie prawo Hooke~ą dla rozciągania mówimy, że odksaakoia są wprost proporcjonalne do naprężeń i zapisujemy to poznanym juz wzorem, następnie patrząc na naprężenia styczne T i powstający pod ich wpływem kąt odkształcenia postaciowego y (rys.l8.2b) przez analogię możemy sformułować prawo H<«pke’ą dla ścinania.
r=
X
G
08.I)
Podany wzór ma budowę analogiczną do prawa Hookc'a przy rozciąganiu £ =—. W przypadku ścinania kąt y zależy od naprężeń stycznych T oraz od
współczynnika proporcjonalności Ci współczynnik ten nazywamy modułem od' kształcenia postaciowego; lub modułem KirchbolTa. Wykorzystując prawo Ho-okc*a dla trójkienmkowcgo stanu naprężenia, otrzymujemy odpowiednio gdy 0}
■ • Oi, Oi ■ 0
/ulem
Ko/pauąjąc odkształcenia pokazane na rysunku I8.2H, /akładmny, że element kwadratowy obrócony pod kątem a - 45° przed odU/inłccnicm mu przekątne równe 2, wówc/at Ich wymiary po odkształceniu wynoszą odpowiednio 2(1 ♦ ŁJ
1-g
y-77 ale T = a =3 —=2 -r(l4-v)
skąd ostatecznie otrzymujemy zależność między modułem Y«np E tot dołem odkształcenia postaciowego G. zwanego również aodułtB sanami
G =
Powyższy wzór umożliwia analizę naprężeń i odkształceń przy ścinaniu lub skręcaniu.
Przedstawiona wyżej analiza teoretyczna ścinania ma zastosowanie w obliczeniach wytrzymałościowych elementów skręcanych i w złożonych stanach obciążenia. W praktyce inżynierskiej spotykamy się często / prostymi przypadkami tzw. Ścinania technologicznego, przy projektowaniu p>>tączcń konstrukcji spawanych i nitowanych. Najprostszy przy kład takiego połączenia przedstawiono no rys. I8J. Jest to przykład obliczenia nitów na ścinanie. Owić blachy potącziw no nakładkami, a następnie połączono nitami. Znkładąjąc, zc połączenie jest roz-ciągnnc siłami P. każda z nakładek przenosi siłę P>'2 W przypadku, gdy siły te przekroczą pewne wartości może nastąpić ścięcie nilów Zakładając, żc naprężenia ścinające nity nie mogą przekroczyć wartości dopuszczalnych przyjmujemy następujący wnninck prcycktowauiu połączeń nitowanych:
P
2Fmu
(18.3)
Naprężcnin te powinny być takie, aby połączenie pracowało hc/pioc/nie. Przekroje poprzeczne nitów są kolami o środnicy d i wynoszą !%.„« Rd M, skąd
Tl