11 (162)

287

11.1. Mobbing

"podjętych działań. Ogólnie S^biwąc ofiai^Skfe'^ 7'"'°    ^{W P}°^towie

«***• ^ma« ^{niską Sill}’;««nę i s, bardziej pasyćne. Wzn« „Tpfce™ n™°a™ «“?    sprayą zeIudz.e tacy s,jeszcze bardziej niezdarni. Silił

_dów, gaf. a to z kole, powoduje, że staja się łatwym celem dla mbberów Reda kol ofiarnego jest zwykle przez nich dobrze przećwiczona, ponieważ byli w nia wtłaczani wielokrotnie wcześniej. Mają dosyć silnie rozwinięty syndrom tuczonej bezradno! śc. Z taką osobą przeciętny uczeń, pracownik, kolega się nie zwiąże z obawy, że do mego rowmez przylgnie etykietka nieudacznika, fajtłapy lub zostanie odrzucony. Jeśli rzecz dzieje się w szkole, to uczniowie asertywni i silni prawdopodobnie sa zaangażowani w mobbing. Natomiast zwykle brak jest „pozytywnych” outsiderów, którzy mają dość sil\ i ascrtywności, żeby złamać grupowy konformizm.

Ofiary prowokujące - zaczepne, agresywne, przeszkadzające, stwarzające wokół siebie atmosterę chaosu lub zagrożenia, bezkrytyczne i bez dystansu wobec innych. W sposób zasadniczy odróżniają je od sprawców niskie umiejętności społeczne, podejrzliwość i zwykle nastawienie obronne do otoczenia (często po jakimś przykrym doświadczeniu). Tacy ludzie są przekonani, że świat sprzysiągł się przeciwko nim. a oni tylko się przed nim bronią. We wszystkich niekorzystnych dla siebie rozstrzygnięciach, nawet przypadkowych, podejrzewają celowe działanie innych ludzi. W istocie jednak nie mają zaufania do własnych kompetencji i nie potrafią pozyskać sobie innych, ani też nimi manipulować, a jednocześnie wykazują dużą potrzebę kontaktów interpersonalnych. Brak którejś z tych umiejętności, powoduje, że starają się sprowokować owe kontakty albo zmuszając innych do zareagowania, albo do obrony. Takich osób nikt nie lubi. ale też rzadko kto się ich boi. więc są zwykle izolowane, ośmieszane i oczerniane, a to z kolei tylko pogłębia ich przykre doświadczenia z innymi. Tworzy się błędne koło wzajemnych relacji.

Dzieci prowokujące wykazują zaburzenia koncentracji, są obrażalskie, skłonne do irytacji, nie potrafią współpracować i często są oceniane jako nadpobudliwe.

na świat dorosłych i wychowywane czę-

Ofiary nadgorliwe — często postrzegane jako „wtyczki przełożonych, donosiciele. Ogólnie rzecz biorąc, są to osoby uległe wobec autorytetów, lękliwe i bardzo podatne na wpływ społeczny. Zwykle starają się nieskutecznie ingracjować wszystkich dookoła. Ludzie tacy są oceniani przez grupę jako intryganci, kapusie, szare eminencje. Często pełnią rolę asystenta osoby uosabiającej władzę, są więc swoistym katalizatorem napięć między przełożonymi a podwładnymi. Zwykle mają świadomość, ze ⁿ‘e są łubiani. Po pewnym czasie uczą się manipulować swoim dostępem do zwierzchna tak, aby stworzyć złudzenie dysponowania władzą i możliwościami, jakie się z nią Sżą. Takie osoby są często izolowane przez grupę i dyskryminowane. Mogą stać się lenieniem konsolidacji grupy. Mobbing ujawnia się w postać, zloslrwych wypadków ^lzw- podkładania świni.

sto * *7 ^{d2iCCi S;| naC}*®^{01 liwC}’. ^Z<!^r'^LMy7irnuiac od nich dość wrogi stosunek do świa-0 wy|ącz_ni_C w świecie dorosłych,    , ,_udzi j pokonaniem o potrzebie sil-

> nacechowany podejrzliwością, nieulnosuą ^,lcj kontroli społecznej.