124

W kodzie poprawionym destruktor klasy baza2 jest wirtualny. Wykonanie fragmentu „Po” spowoduje wywołanie destruktorów obu klas, zarówno klasy Pochodna2, jak i klasy baza2.

Moglibyśmy się kłócić, że podany fragment kodu jest przekombinowany. Naprawdę tak nie jest. Często funkcje pobierają wskaźniki do klas podstawowych i wykonują odpowiednie operacje za pomocą funkcji wirtualnych. Rozwiązanie to pozwala utworzyć ogólne funkcje obsługujące wiele różnych klas pochodnych. Funkcje takie mogą wywoływać instrukcję delete, a w takim wypadku zauważymy opisany przed chwilą problem. Rozważmy następujący kod:

Pochodna2 *pd2;

baza2 *pdb;

pd2 = new Pochodna2;

Przetwarzaj (pd2);

void Przetwarzaj (baza2 *pbaza2)

{

//wykonać tutaj jakieś operacje delete pbaza2;

}

Pokazany kod wydaje się zupełnie niewinny. Oglądając go, mogliśmy nawet nie zauważyć rzutowania zmiennej i kryjącego się w nim niebezpieczeństwa.

Podsumowując, jeśli destruktor nie jest wirtualny, to zostanie wywołany destruktor klasy podstawowej, ale nie destruktor klasy pochodnej. A wtedy może stać się coś niedobrego.

Przykład: TestVirtualDTor() w pliku inherit.cpp

Jawne określanie używanego konstruktora w wypadku utworzenia kilku konstruktorów

unikanie nieoczekiwanych wyników

Przed

class Pochodnal : public bazal

{

public:

Pochodnal (Pochodnal &pochodna1)

{

cout « "konstruktor kopiowania Pochodnal \n";

}