08 09

4.    Do pomiaru osnowy należy zastosować sprzęt o dokładnościach pomiaru odległości 5mm+5 ppm i dokładności pomiaru kątów 5”. Maksymalny błąd położenia najsłabszego punktu ciągu nie może przekroczyć 0.02 m.

5.    Wysokości punktów osnowy należy wyznaczyć metodą niwelacji geometrycznej ID klasy.

Pomiary sytuacyjno - wysokościowe §6

1.    Przedmiotem pomiarów sytuacyjno - wysokościowych są szczegóły stanowiące treść mapy zasadniczej oraz dodatkowo szczegóły niezbędne do opracowania mapy dla celów projektowych określonych w przepisach ustawy “Prawo geodezyjne i kartograficzne”.

2.    Ze względu na specyfikę opracowań na obszarach kolejowych pomiarem należy dodatkowo objąć:

1)    urządzenia techniczno-kolejowe takie jak: osie torów, rozjazdy, ukresy, sygnalizatory (semafory, tarcze), wskaźniki drogowe, urządzenia automatyki kolejowej, uzbrojenie podziemne kolejowych urządzeń eksploatacyjnych;

2)    szerokość międzytorzy na wysokości słupów hektometrowych i słupów trakcyjnych;

3)    początek i końce rozjazdów, długość oraz skos rozjazdów;

4)    szerokość i długość peronów;

5)    skrajnie słupów i bramek trakcyjnych, semaforów, tarcz i innych trwałych obiektów występujących w układzie torowym.

6)    nazwa siedziby jednostek organizacyjnych PKP i komórek wykonawczych, nazwy posterunków ruchowych, nazwy jednostek podziału administracyjnego, obrębów ewidencyjnych, rodzaj i charakter obiektów budowlanych oraz numery porządkowe budynków lub nieruchomości.

3.    Przy pomiarze mostów, wiaduktów, przepustów i tuneli należy określić ich długość i światło. Za początek i koniec mostu czy wiaduktu o konstrukcjach belkowych należy uważać ścianki żwirowe przyczółków, przy konstrukcjach sklepionych - osie skrajnych stóp sklepień spoczywających na przyczółkach.

4.    Przy pomiarze słupów trakcyjnych systemu wieżowego, kotwowego lub bramowego należy oprócz osi tego słupa pomierzyć głowice betonowe i obrysy zewnętrzne fundamentów o ile są widoczne.

5.    Pomiary osi torów wykonuje się osiowo w punktach odległych co:

1)    50m na prostych,

2)    20m na łukach o promieniu ponad 400m,

3)    lOm na łukach o promieniach mniejszych,

4)    poniżej lOm w zależności od wymogów Zleceniodawcy.

6.    Do pomiaru osi torów i rozjazdów należy zastosować poziomą łatę z lustrem dalmierczym wyznaczającym tę oś.

7.    Pomiary należy wykonać w taki sposób, aby uzyskane dane mogły służyć do opracowania przestrzennego modelu terenu.

8.    Różnica między miarami kontrolnymi, a wartościami otrzymanymi ze współrzędnych w szczególności dla:

1)    długości rozjazdów,

2)    szerokości międzytorzy,

3)    miar czołowych budowli,

4)    odległości słupów trakcyjnych od osi torów nie mogą przekraczać ± 2cm.

9. Wysokości punktów układu torowego i armatury naziemnej uzbrojenia podziemnego należy dodatkowo wyznaczyć metodą niwelacji geometrycznej. Odchyłka między rzędnymi z pomiaru tachimetrycznego i niwelacyjnego nie może przekroczyć ± lcm. Odchylenia większe od wartości określonych powyżej kwalifikują pomiar tych punktów do powtórzenia.

Opracowanie mapy §7

1.    Zleceniodawca w porozumieniu z Wydziałem Geodezji określa metodę wykonania mapy dla celów projektowych: analogową (klasyczną) czy numeryczną, oraz określi w jakim systemie informatycznym należy wykonać opracowanie.

2.    Opracowując mapę metodą analogową pierworys i matryce mapy należy wykonać w układzie mapy zasadniczej.

3.    Przez opracowanie numeryczne rozumie się takie opracowanie, w wyniku którego zamawiający otrzyma:

1)    mapę w postaci zbioru cyfrowego na nośniku informatycznym (bez względu na format danych)

2)    mapę będącą wynikiem wydruku na podstawie pliku informatycznego.

4.    W celu zapewnienia jednolitości w zakresie gromadzenia danych jak i w zakresie obsługi użytkowników mapy Wydział Geodezji określa:

1)    środowisko graficzne w jakim należy sporządzić mapę numeryczną,

2)    standard mapy numerycznej z uwzględnieniem rozwarstwienia mapy na nakładki tematyczne oraz sposobu definiowania atrybutów elementów graficznych (warstwa, kolor, grubość, styl, font, wysokość tekstu),

3)    postać wydruku (wyplotu) graficznego obrazu mapy.

Skompletowanie dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej §8

1.    Dokumentację geodezyjną i kartograficzną należy skompletować zgodnie z przepisami instrukcji technicznej 0-3 “Zasady kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej” z podziałem na:

1)    dokumentację techniczną przeznaczoną dla Wydziału Geodezji,

2)    dokumentację techniczną przeznaczoną dla projektanta.

2. Przed przekazaniem dokumentacji zamawiającemu wykonawca zobowiązany jest przedłożyć skompletowany operat pomiarowo - obliczeniowy oraz mapę do Wydziału Geodezji celem weryfikacji.

3.    Po przeprowadzonej weryfikacji i usunięciu przez wykonawcę ewentualnych usterek Wydział Geodezji przyjmuje dokumentację do zasobu i potwierdza klauzulę o przydatności mapy dla celów projektowych w granicach obszaru kolejowego.

4.    Przyjęcie do zasobu przez Wydział Geodezji dokumentacji geodezyjno-kartograficznej stanowi podstawowy warunek do odbioru mapy dla celów projektowych.

5.    Dokumentacja musi być zbroszurowana w odpowiednich teczkach z opisem kart tytułowych, spisem zawartości oraz numeracją stron.

6.    Przekazywany do Wydziału Geodezji operat techniczny powstały w wyniku opracowania analogowego (klasycznego) zawiera:

1)    Sprawozdanie techniczne.

2)    Szkice osnowy.

3)    Szkice połowę.

4)    Obliczenia, wykazy współrzędnych punktów osnowy, granic oraz zamierzonych punktów.

5)    Uzgodnienia branżowe przebiegu uzbrojenia podziemnego.

6)    Kopia mapy wykonanej dla Zleceniodawcy.

7)    Dane dotyczące ewidencji gruntów i budynków.

8)    Protokół odbioru robót geodezyjnych zatwierdzony przez Wydział Geodezji.

7.    W przypadku opracowań numerycznych integralną częścią dokumentacji są:

9