Ul. Organizacja wyborów
: i Ustanowienie szczególnej procedury reagowania na nieprawdziwe dane i informacje zawarte w plakatach, hasłach, ulotkach, wypowiedziach i wszelkich innych formach propagandy i agitacji wyborczej. Zainteresowany może wówczas zwrócić się do sądu okręgowego z żądaniem orzeczenia między innymi konfiskaty takich materiałów, zakazu ich rozpowszechniania, nakazu sprostowania informacji i przeproszenia pomówionego, zasądzenia odszkodowania. Sąd ma obowiązek rozpatrzyć wniosek w ciągu dwudziestu czterech godzin, taki sam termin jest wyznaczony dla rozpatrzenia odwołania przez sąd apelacyjny (art. 91). W praktyce przynosi to umiarkowane rezultaty, nie można jednak zapominać, że omawiana procedura nie wyklucza zastosowania ogólnych środków, które wynikają z przepisów kodeksu karnego czy kodeksu cywilnego, ale może to nastąpić dopiero po wyborach.
4) Ustanowienie szczególnych zasad dostępu komitetów wyborczych do publicznego radia i telewizji. W wyborach do Sejmu zapewnia się każdemu komitetowi wyborczemu bezpłatny i równy dostęp do czasu antenowego: każdemu komitetowi przysługuje taka sama ilość czasu emisji. Ponadto każdy komitet może też odpłatnie rozpowszechniać audycje radiowe i telewizyjne, ale tylko w ramach równych dla wszystkich limitów czasowych (art. 180-182). Z drugiej strony, unormowanie to zawiera również zakaz nieodpłatnego udostępnienia czasu antenowego poza przynależnym przydziałem. Możliwe jest natomiast odpłatne rozpowszechnianie ogłoszeń wyborczych (art. 185). Nie wyklucza to innych form informowania o przebiegu kampanii, poglądach i programach kandydatów; wówczas inicjatywa należy do redakcji radiowych i telewizyjnych, a przypomnieć należy, że ustawa o radiofonii i telewizji nakłada obowiązek zachowania rzetelności i neutralności politycznej. Prawo nie reguluje natomiast w sposób szczególny zasad prowadzenia kampanii wyborczej w gazetach i czasopismach; zakłada się, że każdy poważny komitet wyborczy będzie w stanie zyskać sobie odpowiedni dostęp do prasy.
5) Ustanowienie szczególnych regulacji dotyczących finansowania kampanii wyborczej (finansowanie wyborów, tzn. pokrycie kosztów związanych z ich organizacją i przeprowadzeniem, następuje z budżetu państwa; art. 129). Wydatki na kampanię są pokrywane ze źródeł własnych poszczególnych komitetów wyborczych. Środki finansowe komitetu wyborczego partii politycznej mogą pochodzić jedynie z funduszu wyborczego tej partii (tworzenie tego funduszu i zasady gospodarowania jego środkami określają art. 35-38 upp: środki finansowe funduszu mogą pochodzić tylko z wpłat własnych partii politycznej, z zaciągania kredytów, a także z darowizn, spadków i zapisów; istnieje też ograniczenie maksymalnej wysokości darowizn czynionych przez osoby fizyczne). Natomiast koalicyjny komitet wyborczy i komitet wyborczy wyborców może uzyskiwać środki finansowe jedynie przez osoby fizyczne będące obywatelami polskimi (art. 111 ust. 3 ows).
Ordynacja z 2001 roku wprowadziła ograniczenia wysokości wydatków ponownych na kampanię wyborczą do Sejmu i do Senatu. Wysokość limitu wydatków wyznaczana kwotą 1 zł, przypadającą na każdego wyborcę w kraju i ustalaną od-i«hnic dla każdego okręgu wyborczego (art. 114 ows). Jeżeli pozyskane środki finan-