191

5.1. POTRZEBY WŁASNE STACJI

W stacjach dużych i bardzo dużych, 220 i 400 kV, instaluje się przeważnie trzy transformatory potrzeb własnych (rys. 5.2) zasilane z trzecich uzwojeń transformatorów 220 i 400 kV, z dodatkowych uzwojeń autotransformatorów lub z zewnętrznych sieci średniego napięcia. Moc znamionowa każdego z transformatorów powinna być nie mniejsza niż 50% zapotrzebowania na moc, bez wykorzystania możliwości przeciążenia transformatorów. Szczególnie ważne stacje wyposaża się ponadto w prądotwórcze agregaty spalinowe, umożliwiające zasilanie najważniejszych odbiorników, warunkujących utrzymanie ruchu stacji w okolicznościach katastrofalnych i szybkie przywrócenie jej do pracy normalnej po usunięciu awarii.

Rys. 5.2. Układ zasilania rozdzielnicy potrzeb własnych prądu przemiennego dużej stacji

W stacjach z trzema transformatorami potrzeb własnych dwa z nich zasilają w czasie normalnej pracy oddzielne sekcje rozdzielnicy 380/220 V, a trzeci powinien być zainstalowany w sposób umożliwiający przełączenie ręczne lub za pomocą specjalnej automatyki na dowolną z sekcji.

Transformatory potrzeb własnych (zasilane z trzecich uzwojeń transformatorów głównych lub dodatkowych uzwojeń autotransformatorów) mogą być przyłączane bezpośrednio do zacisków transformatora głównego, rzadziej za pomocą wyłącznika o bardzo dużej mocy wyłączalnej (niekiedy rzędu 1000 MV - A) lub przez dławik ograniczający i wyłącznik o przeciętnych zdolnościach łączenia.

Transformatory potrzeb własnych ustawia się możliwie blisko transformatorów głównych, szczególnie te przyłączone bezpośrednio, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia zwarć na połączeniach pomiędzy zaciskami transformatorów, powodujących wyłączenie transformatorów głównych.

Rozdzielnie 380/220 V instaluje się możliwie blisko odbiorników o największych mocach znamionowych, takich jak napędy urządzeń chłodzących transformatorów, sprężarki i in., a zatem również możliwie blisko transformatorów głównych.

191