11.1. Wstęp teoretyczny
Należy zapoznać się z wiadomościami o pojemności cieplnej gazów przedstawionymi w ćwiczeniu 10.
W ćwiczeniu wyznacza się ciepło molowe cv powietrza poprzez przeprowadzenie przemiany izochorycznej gazu. Na podstawie zależności (10.3) i (10.5) możemy zapisać, że dla n moli gazu ciepło dostarczane do układu w warunkach zachowania stałej jego objętości dQv jest magazynowane w postaci przyrostu energii wewnętrznej dU zgodnie ze wzorem:
(11.1)
dU p dQv =n-cv‘dT
gdzie: dT - oznacza przyrost temperatury.
Z równania gazu doskonałego p• V = n-R-T wynika, że V• dp = n- R-dT. Uwzględniając to, otrzymujemy:
(112)
nR p
Dla skończonych przyrostów mamy zależność:
p
która jest podstawą omawianego doświadczenia.
W eksperymencie ogrzewanie gazu realizowane jest przez rozładowanie kondensatora o pojemności C (naładowanego wcześniej do napięcia Vm) poprzez spiralę oporową. Energia zgromadzona w kondensatorze C-V212 w spirali zamienia się na ciepło, a ta z kolei ogrzewa gaz, podwyższając jego energię wewBf&znąońU: