20120423
5900

Mpl pMwpi «f |    —-i,—,

Hi MfltaNNI

Dw składników 0»mpoo«niów) mowy zalicza tlę:

•    jftyfc, mmmmo) jako tyttem amfcOw (prymamic dźwiękowy^ m piwnych lak tyfaaJi/Mraaycii) ikrtyy do porozumiewania się •, daa| spotorriwśrr IM la dwcfclmory ryciem, składający się z tymi / (bumów, murtowiów I lakaemów) omt układu zasad, na podstawie budowana ja# wypewtadf downa (Milewski 1975) Język sumowi zatc symbol), którt objęto są wzajemnymi zaktnadciami wynikającymi z w nil i udbtoru dźwięków, podlegających centralnie (terowanym regułom wvm Składa lig z semantyki, fonologii i zasad gramatyki (David, H 19M); Język jest nil tylko nanędzitm myślenia lecz przede wszystki <6 mm komunii,k/i, 90 Hanowi jego pierwotną funkcję. Nie sam język | jemy w trakcie mówienia, lecz językowo zorganizowane komunikaty powmdn, które są interpretowane przez icb odbiorcę (Kaczmarek

•    tekst (językowo zorganizowana wypowiedź, komunikat), poti w zależności od rodzaju przekazu - odmienną postać (substancję), determinowana przez kanał przepływu informacji. W efekcie powstaj: daje tekstów (słowny, pisany, sygnalizowany), stanowiące wynik W każdym tekście można wyróżnić:

a)    Irtśł (myśl), tj językowo zorganizowaną informację (wybór nich symboli językowych) - czyli strukturę semantyczną tekstu,

b)    Jormf Językową - strukturę gramatyczną tekstu,

c)    substancję (nośnik myśli) - czyli postać tekstu, zdeterminował przekazu, występującą w płaszczyznach zarówno suprascgmcntaln prozodycznc rytm, melodia, akcent), jak i scgmcntalnej (głoski, lite (Kaczmarek 1966, Kat/marek 1995)

Podział len posłużył L. Kaczmarkowi do kategoryzacji zaburzeń

•    nadawami, czyli przekaz informacji różnymi kanałami, do postaci tekstu Zarówno mówienie, pisanie, jak i różnego rodzą winie lo budowanie tekstu w postaci fonicznej, graficznej, optyc: stycznej Tak więc mówienie, pisanie i sygnalizowanie można iubiuacjałMacx myśli (Kaczmarek 1966);