26 4

209

Ćwiczenie 26

(26.13) 1

(26.14) 1

(26.15) ości E. i 1. I

Znak minus we wzorze (26.18) oraz we wzorach (26.3), (26.4), (26.6) wyraża fakt łukowania się napięcia w takim kierunku, aby przeciwstawić się narzuconym z ze-lątrz zmianom strumienia magnetycznego (jest to tzw. reguła przekory Lenza).

Obliczymy indukcyjność własną długiego solenoidu d liczbie zwojów N, dłu-:i / oraz Społu powierzchni przekroju poprzecznego 5, wypełnionego materiałem zwzględnej przenikalności magnetycznej p. Przyjmijmy, że przez solenoid płynie l o natężeniu I. Indukcja pola magnetycznego wewnątrz solenoidu wyraża się lnie ze wzorem (26.8) następująco:

B = ujl    (26.19)

Całkowity strumień d>_B pola magnetycznego przepływający przez powierzchnie zystkich zwojów solenoidu wynosi:

(26.16

idukcyjnośc

= N-B-S

(26.20)

i podstawieniu wyrażenia (26.19) do (26.20) otrzymuje się:

j n N²s i

(26.21)

enr(l H),gd u w obwodził

i, to wytwarz luje się w wy adku indukę ycznej ®_B je

(26.1/ codu lub jeg

i obwodu ora własnej w ukla ący przez dan e, które możn

/

Porównując wzór (26.21) ze wzorem (26.17), otrzymujemy następujące teo-Tczne uwrażenie dla indukcyjności własnej długiego solenoidu:

_{l =} !Ll!1!L    (26.22)

l. Opis układu pomiarowego

1 pomiarowy do badania zjawiska indukcji elektromagnetycznej zawiera: dużą cewkę (uzwojenie pierwotne): długość 750 mm, 485 zwoi/metr, średnica kanału 79 mm, opór 0,3 O, indukcyjność 1 mH cewki (uzwojenie wtórne, umieszczane wewnątrz uzwojenia pierwotnego); w tabeli 26.1 zebrano parametry cewek.

Tabela 26.1. Parametry badanych cewek

(26.18

	liczba zwoi	średnica [mm]	indukcyjność lj.ili]	Opór [O]
	300	41	800	3,5
	300	33	530	2,8
[ 3	300	26	330	2,2
4	200	41	500	2,2
	150	26	90	0,3
i' *	100	41	240	1,1
L 7	75	26	24	0,15