28 29

2. Ze względu na sposób określenia położenia toni w stosunku do punktów terenowych rozróżniamy pomiar:

1)    bezpośredni,

2)    pośredni.

Pomiar bezpośredni pikietażu §25

1.    Na czynności bezpośredniego pomiaru pikietażu składają się:

1)    zagęszczenie kilometracji osi toru punktami pomiaru co 10 m,

2)    rzutowanie punktów terenowych na oś toru,

3)    wykonywanie szkicu pikietażu.

2.    Zagęszczenie kilometracji należy wykonywać taśmą mierniczą po toku szynowym bliższym w stosunku do linii znaków regulacji osi toru na całym odcinku mierzonego toru bez względu na zmiany kierunku krzywizny.

3.    Rzutowanie punktów terenowych wykonuje się na oś tom za pomocą przenośnicy torowej prostopadle do osi toru odczytując także na tej przenośnicy wielkości domiarów do tych punktów.

4.    W trakcie pomiaru pikietażu należy dokonywać domiary do znaków regulacji. Wielkości domiarów do tych znaków należy odczytać z dokładnością ± lmm.

5.    Odczyty rzutów punktów na oś tom należy wykonywać z dokładnością ± Icm.

6.    Szkic pikietażu może być połączony z dziennikiem pomiaru strzałek lub stanowić szkic odrębny. Przypadek drugi jest zalecany, gdy do zapisu pomiaru strzałek stosowany jest rejestrator połowy jako narzędzie informatyki. Linię pomiarową stanowi oś toru, na którą rzutowane są punkty terenowe.

Pośredni pomiar pikietażu

§26

1.    Sposób pośredni polega na dokonaniu przeliczeń współrzędnych prostokątnych uzyskiwanych w procesie technologicznym mapy numerycznej, na miarę bieżącą po osi toru i domiary do punktów terenowych.

2.    Czynności zagęszczenia kilometracji, rzutowania punktów i sporządzania szkicu dokonuje się na drodze wykorzystania programów komputerowych.

3.    Sposób ten należy stosować łącznie z czynnością projektowania regulacji osi toru wykorzystując zbiory mapy numerycznej.

Pomiar krzywizny toru §27

1.    Pomiar krzywizny toru wykonywany jest poprzez pomiar strzałek bezpośredni lub pośredni.

2.    Aby pomiar strzałek dawał łatwą orientację co do przebiegu krzywizny zaleca się, by odbywał się on w stałych odstępach w połowie długości cięciwy pomiarowej.

3.    Dobór długości cięciwy pomiarowej powinien uwzględniać:

1)    wielopunktowe przedstawienie krzywej,

2)    jak najmniejszy stosunek błędu pomiaru do wielkości mierzonej,

3)    możliwość określenia z wykresu strzałek rodzaju krzywizny (prosta, łuk kołowy, krzywa przejściowa).

4.    W zależności od promienia łuku, długość cięciwy pomiarowej wynosi:

1)    40 m dla R > 2000 m,

2)    20 m dla 300 < R < 2000 m,

3) 10 m dla R < 300 m.

5.    Dokładność pomiaru strzałek wynosi 1 mm dla wszystkich przypadków wymienionych w pkt.4.

6.    Dokładność pomiaru strzałek metodami pośrednimi należy określać w przeliczeniu na długości cięciw podane w pkt 4 i 3.

Bezpośredni pomiar strzałek §28

1.    Bezpośredni pomiar wykonywany jest teodolitem dla wszystkich długości cięciw.

2.    Pomiar strzałek należy wykonać w kierunku zasadniczym i powrotnym.

3.    Różnice między strzałką pomierzoną w kierunku zasadniczym i powrotnym nie może przekraczać 2 mm.

Pośredni pomiar strzałek §29

Pomiar ze znaków regulacji osi torów

1.    Sposób ten stosowany jest dla wszystkich wielkości promieni łuków, a także dla pomiaru prostych, przez co zachowuje się ciągłość pomiaru prostych i łuków.

2.    Dokonując obliczeń strzałek z domiarów należy uwzględnić zmianę kierunku linii pomiarowej (utworzone przez kolejne znaki regulacji) wprowadzając poprawkę do strzałki poprzedzającej znak regulacji i nastgmej po znaku regulacji.

3.    Stanowisko teodolitu i sygnał celu do pomiaru umieszczane są na stałym mimośrodzie.

4.    Obliczenie strzałek dla jednakowych odstępów punktów pomiaru należy prowadzić według wzorów: gdy wszystkie pomiary są po jednej linii pomiarowej:

fi = d,-

di-l+di* I

gdy domiar trzeci leży na następnej linii pomiarowej:

.    ,, ^a+b

di-l + (di + l-\—7i~F*u) fi = d,--—2-

gdy domiar pierwszy leży na poprzedniej linii pomiarowej:

a+b

fi = di-

(di-t-—j-F*V)+d ₊ i _b_

2

gdzie:

d,,<k,, <L - domiary trzech kolejnych punktów osi tom, a,b - odległość między trzema kolejnymi znakami,

F - strzałka utworzona przez trzy kolejne znaki regulacji, u - odległość punktu ostatniego przed znakiem regulacji, v - odległość punktu pierwszego za znakiem regulacji, u -t- v =A1; Al - odstępy między punktami pomiaru.

5- Pomiar rzędnych odbywa się w kierunku zasadniczym i powrotnym, a różnice między dwoma pomiarami nie mogą być większe jak 2 mm.

29