291 tif

7.5, OCHRONA PRZECIW PRZEPIĘCIOWA

Rys* 7.11* Strefa chroniona dwoma zwodami poziomymi zawieszonymi na wysokości nie większej niż 30 m (a) oraz strefa chroniona na wysokości h_x (b)

napowietrznych o napięciu niższym niż 30 kV izolacja przewodów roboczych zawieszonych na konstrukcjach, na których ustawione są zwody, powinna być dostosowana do napięcia nie niższego niż 30 kV. Zwody pionowe wolnostojące powinny być ustawione w odległościach nie mniejszych niż 3 m od konstrukcji wsporczych oraz chronionych urządzeń. Zwody te łączy się z układem uziomo-wym stacji.

Właściwości uziomów określone przy prądach o częstotliwości zbliżonej do przemysłowej mogą się różnić bardzo znacznie przy przepływie prądów piorunowych. Jest to spowodowane:

—    bardzo dużymi szybkościami zmian prądu w czasie (dziesiątki

kA/ąs);

—    bardzo wielkimi wartościami prądów, dochodzącymi do 100 kA, a nawet i wartości większych.

Duże stromości narastania prądów piorunowych powodują, że nawet przy niewielkich indukcyjnościach elementów uziomowych (ok. 1 nH/m) występują znaczne wzdłużne spadki napięci (Ldijdt). Wobec tego, dalsze części układu uziomowego mają znacznie niższy potencjał, a zatem w mniejszym stopniu odprowadzają prąd do ziemi. Zwiększenie długości uziomów ponad wartości graniczne (rys. 7.12) nie jest celowe, gdyż nie powoduje to zmniejszania się rezystancji uziemienia.

Bardzo duże wartości prądów piorunowych wywołują duże natężenie pola elektrycznego w ziemi wokół uziomów i wyładowania elektryczne w porach gruntu, objawiające się zmniejszeniem rezystancji uziemienia. Zjawisko to jest silniejsze w gruntach o większych rezystywnościach.

W konsekwencji, W” rozważaniach dotyczących przepięć wywołanych wyładowaniami atmosferycznymi należy posługiwać się tzw. udarową rezystancją uziemienia

19*

291