2

—    przewód PA obliczamy na maksymalny godzinowy wydatek pompowni,

—    na odcinku AZ: główny przewód zasilający obliczamy na maksymalny tranzyt do zbiornika, sieć rozprowadzającą — na maksymalny wydatek godzinowy.

Na odcinku ZB zarówno magistralę, jak i sieć rozprowadzającą obliczamy na przepływ w godzinie maksymalnego rozbioru. Zaprojektowaną w powyższy sposób sieć przewodów należy sprawdzić na sumę przepływów maksymalnego i pożarowego.

Rys. 4.4. Współdziałanie elementów systemu zaopatrzenia ze zbiornikiem sieciowym centralnym: P—pompownia, Z—zbiornik, A-B—obszar zasilania, H,— wysokość minimalnego ciśnienia pożarowego, H„ —wysokość wymaganego ciśnienia roboczego; 1,2,3 —linie ciśnień przy przepływach charakterystycznych

5. PROJEKTOWANIE ROZPROWADZAJĄCEJ SIECI WODOCIĄGOWEJ

Sieć wodociągowa powinna zapewnić wszystkim odbiorcom dostawę wody bez przerw, w przewidzianej maksymalnej ilości i pod odpowiednim ciśnieniem. Spełnienie tych warunków zależy od właściwego wyboru układu sieci w planie, od jej przepustowości, materiałów', z których sieć jest zbudowana, a także od rozmieszczenia uzbrojenia.

Projektowanie sieci wodociągowej składa się z następujących elementów:

—    zaprojektowania układu sieci w planie, czyli tzw. trasowania sieci,

—    ustalenia wydatków odcinkowych i węzłowych,

—    sporządzenia schematów obliczeniowych z podaniem przepływów',

—    obliczenia hydraulicznego sieci,

—    ustalenia rozkładu ciśnień w sieci wodociągowej,

—    korekty średnic w przypadku niedostatecznego ciśnienia.

5.1. Trasowanie sieci

Podstawą do trasowania sieci, czyli nadania jej kształtu geometrycznego, zależnego od obszaru zasilania, jest plan sytuacyjno-wysokościowy. Na etapie programu ogólnego projektujemy sieć rozprowadzającą (magistralną) będącą podstawowym szkieletem sieci podlegającej obliczeniom hydraulicznym.

Rozróżniamy trzy zasadnicze układy sieci wodociągowej: otwarty (rys. 5.1a), zamknięty (rys. 5.1b) i mieszany (rys. 5.1c). W praktyce najczęściej stosowany jest mieszany układ sieci, przy czym należy dążyć do objęcia obwodami możliwie największego obszaru jednostki osadniczej, zasilając końcówkami jedynie mniejsze i dalej położone rejony miasta.

47