202

202 VII. DESTYLACJA FRAKCYJNA ROZTW. WIELOSKŁADNIKOWYCH

r

pS . aj* *

W + _E ⁺«¹*2j

&cW

otne—a_c+a,

xtkw W

.. „,................ * t- . ■    -

CCtk

[V11-36]

OCcfc

#ID

*1—oc_efc+ «i —^clcp • —

[Vn-37]

X_cfc

p

S_ł+A7

S

c

*

3>lkD

&ik    oc_cfe -p otjjc

&ckD _t

^cfc Ó

E

#ckW

«lfc“«cfc+ <*ck

3?lkW

^lk

w\

■t)

[VH-38]

tVH-39]

V

\

[VII-40]

G

[VII-40a]

E

H

[VH-40b]

gdzie Ay = y—V — skroplona część oparów na półce zasilanej.

Udziały x_lk i x_ck odnoszą się do sekcji II lub III. Można je wyznaczyć w sposób przybliżony z równań poniższych, zakładając równość ich w obu sekcjach

&ck D

D

>

Xlk

&cfc+

XckD

X_ck

D

[vn-4i]

^atk XćW^r

W

L

«ik—ocę-j^oc _c

XlkW

Xlk

W

L

[YH-42]

Równanie [VII-33] rozwiązujemy metodą kolejnych przybliżeń, zakładając z góry powrót R. Współczynniki lotności względnej należy obliczyć dla temperatury przekroju zasilanego lub dla średniej geometrycznej trzech temperatur— góry, dołu i zasilania. Ponadto, zgodnie z podanymi na początku założeniami, orosienie wewnętrzne L we wzmacniającej części kolumny równa się wprost gorącemu orosieniu szczytowemu

' ¹ 1 ' ■,

L = O, w odpędowej części kolumny L = LH-S_Ł.

Gilliland uważa, że równanie [VII-33] jest najbardziej wszechstronne i ścisłe. Ze względu na swoją skomplikowaną budowę jest ono niewygodne w użyciu. .