313 tif

8.3. NIEZAWODNOŚĆ DOSTAWY ENERGII

Z przedstawionych zależności wynika, że wartości równoważników k_E zależą od czasu trwania przerwy t_a; w obliczeniach wartości średnich k_E należy przyjmować średnie czasy trwania przerw w zasilaniu (t_Sr).

W literaturze technicznej można znaleźć wartości równoważników k_E i ich zależności od czasów trwania przerw, wyznaczone w różnych latach, dla różnych gałęzi przemysłu. Najbardziej obszerne dane zostały ustalone w końcu lat siedemdziesiątych przez J. Sozańskiego [65]. Są one obecnie zdezaktualizowane. Zachowały jedynie znaczenie ze względu na możliwość porównania wartości równoważników k_E różnych gałęzi przemysłu oraz ustalone krotności tych wartości w stosunku do opłat ponoszonych przez zakłady przemysłowe za 1 kWh energii elektrycznej zużytej na cele produkcyjne. Do obliczeń porównawczych i szacunkowych jest możliwe wykorzystywanie niektórych danych zawartych w literaturze zagranicznej.

Skutki przerw w zasilaniu energią elektryczną odbiorców komunalnych są trudne do dokładnego wyliczenia czy nawet oszacowania. Przy takich przerwach występujących w czasie pobytu mieszkańców w domu (z wyjątkiem późnych godzin nocnych) następuje wymuszona utrata lub bardzo silne ograniczenie ich aktywności, polegające na niemożliwości przygotowywania posiłków, sprzątania, nauki, wykonywania dodatkowej pracy zawodowej, oglądania telewizji itp. Szacuje się, że przeciętne straty gospodarcze powodowane niedostarczeniem energii elektrycznej dla odbiorców komunalnych są bardzo zbliżone do przeciętnych strat występujących w przemyśle lub nawet je przekraczają. Wynika stąd wymaganie, aby pewność zasilania odbiorców komunalnych była równie duża jak ważnych odbiorców przemysłowych, gdyż skutki strat gospodarczych są porównywalne, a skutki psychologiczne mogą być znaczne, choć trudne do oszacowania.

8.3.3. Praca systemu w warunkach niedoboru mocy czynnej

Gospodarka żadnego kraju nie może prawidłowo funkcjonować ani tym bardziej rozwijać się w warunkach istnienia paraliżujących ją ograniczeń, wynikających z niedoboru (deficytu) mocy czynnej. Rozwój elektroenergetyki musi wyprzedzać rozwój innych gałęzi przemysłu.

Deficyt mocy może mieć charakter lokalny, przejściowy — wywołany zakłóceniami i wyłączeniem z pracy bardzo dużych generatorów, transformatorów czy linii najwyższych napięć oraz permanentny, ogólnokrajowy — wynikający z niedorozwoju całego systemu elektroenergetycznego.

Aby opanować deficyt mocy, określony różnicą mocy zapotrzebowanej i dyspozycyjnej systemu, podejmuje się określone działania, takie jak:

—    obniżenie napięcia zasilania odbiorców,

—- obniżenie częstotliwości napięcia,

—    import energii z zagranicy.

313