3*. AUTOMATYKA ZABEZPIECZENIOWA 532
Zabezpieczenie odległościowe
W liniach o napięciu znamionowym 110 kV i 220 kV stosuje się głównie przekaźniki odległościowe zestawione w tabl. 34.7, Sposób doboru nastawień, zasięgów poszczególnych stref działania oraz impedancji rozruchowych zależy od wybranego typu przekaźnika, a zasady wyznaczania wartości tych wielkości podają szczegółowe instrukcje opracowane przez wytwórców. Dlatego też tutaj podano tylko pewne ogólne wytyczne.
Zastosowanie zabezpieczeń odległościowych dla krótkich odcinków linii jest ograniczone wskutek skończonej najmniejszej wartości zasięgu pierwszej strefy, jaka może być nastawiona w przekaźniku. Najmniejsza długość linii, jaka może być w sposób selektywny chroniona danym przekaźnikiem zależy ponadto od stosunku przekładni przektadników napięciowych do przekładni przekładników prądowych, co w praktyce dla tego samego napięcia znamionowego sprowadza się do zależności tylko od przekładni przekładników prądowych, W tablicy 34.7 podano najmniejsze długości linii dla różnych znamionowych prądów pierwotnych przekładników prądowych, współpracujących z określonym typem przekaźnika odległościowego. Wartości te obliczono przy założeniu, że nastawienie reaktancji pierwszej strefy odpowiada 35% reaktancji całego odcinka linii.
Z uwagi na to, że podczas zwarć pośrednich może dojść do poważnego fałszowania pomiaru wskutek występowania w pętli zwarciowej dodatkowej rezystancji przejścia zaleca się, aby linie napowietrzne o długości mniejszej niż 10 km pracowały w układzie współbieżnym, tzn. z łączami kablowymi pomiędzy dwoma przekaźnikami tego samego typu, zainstalowanymi na obydwu krańcach linii. Dla niektórych przekaźników (np. typu RAZOA i RAZFE firmy ASEA) długość ta wynosi ok. 5 km.
Przy współpracy z urządzeniem SPZ, pierwszą strefę zabezpieczenia odległościowego nastawia się tia 115% długości linii, a skrócenie tej strefy do 85% długości linii następuje samoczynnie podczas przerwy beznapięciowej.
Prąd rozruchowy członu zerowo-prądowego powinno się dobrać nie większy niż 50% prądu znamionowego przekładników prądowych.
Uzupełnieniem zabezpieczeń podstawowych dla linii 110 kV i 220 kV jest zabezpieczenie nadprądowo-kierunkowe reagujące tylko na zwarcia doziemne i pobudzane składową zerową prądu zwarciowego; rolę zabezpieczeń rezerwowych od zwarć międzyfazowych pełnią natomiast zabezpieczenia odległościowe zainstalowane na innych odcinkach ciągu liniowego. W uzasadnionych przypadkach, np. dla linii krótkich o napięciu znamionowym 220 kV, wyposażonych podstawowo w zabezpieczenie łączowe (różnicowe lub porównawczo-fazowe), rezerwę lokalną może stanowić zabezpieczenie odległościowe.
Zabezpieczenie nadprądowo-kierunkowe wykonuje się jako jedno- lub dwustopniowe. Zabezpieczenie jednostopniowe stosuje się w rozdzielnicach uproszczonych lub do ochrony linii krótkich. Prąd rozruchowy I, zabezpieczenia dobiera się wtedy tak, aby była spełniona zależność
Iw
kc = - ; > 1,5 (34.23) w której /'”In — najmniejsza spodziewana (ze względu na konfigurację sieci) wartość prądu zwarcia jednofazowego, płynącego przez zabezpieczenie podczas zwarcia na końcu zabezpieczanej linii.
Tablica 34.7. Najczęściej stosowane typy przekaźników odległościowych w krajowych liniach 110 kV I 320 kV oraz najmniejsze dopuszczalne długości /mIll zabezpieczonych nim linii przy różnych znamionowych prądach pierwotnych I, przekładników prądowych
< |
~ E |
, |
, |
| |
T}- |
30 |
- i CS 1 | |||
o* |
n 1 | |||||||||
o o |
! | |||||||||
rS |
= |
oo |
h- |
i | ||||||
I CS |
1 |
1 |
i |
1 |
TT |
CS | ||||
* | ||||||||||
in |
. |
V, |
en | |||||||
< |
11 |
rS |
'■J3 |
* |
30 |
en |
m | |||
o |
o |
o" |
*** | |||||||
o | ||||||||||
r-ł | ||||||||||
S |
-n |
kD |
» | |||||||
4° |
<d |
tn o" |
O |
(S O |
<Sr d |
O |
C |
O |
O | |
r- | ||||||||||
< |
Kl |
tO |
co |
co |
\o |
i> |
O | |||
(N |
s? |
c |
CS |
d |
cS | |||||
<s> | ||||||||||
c |
ą |
- |
CS |
o\ |
eS |
« | ||||
j a |
30 |
m |
a |
m |
Oh |
n. | ||||
O |
o" |
O |
o" | |||||||
□O | ||||||||||
< |
i 1 |
r* |
in |
» |
cs |
CO |
o |
CS | ||
tD |
CS |
m |
to |
o\ |
40 |
CS | ||||
C |
en |
s | ||||||||
4° |
es cs |
o |
o |
CO |
rei |
CS | ||||
LO | ||||||||||
< |
^ E |
0? |
CS |
to |
O |
f | ||||
n |
CS |
■•ł |
CS |
co |
ł> | |||||
>zz |
£ ^ |
rO |
'ł |
CS |
r' | |||||
n |
t" |
rt |
CS |
in m o cs |
O co |
to to o cs |
to to | |||
■ ta |
O 't |
o — |
<-• in |
o 4 |
O ćo | |||||
* |
6 o |
<d |
o o |
o o |
o o |
O O |
o o |
o o |
o" d | |
s < |
to |
in |
to « |
VI 4-1 |
to <—1 |
"" |
m *-> |
10 -H | ||
JzJ | ||||||||||
fl | ||||||||||
Si |
id | |||||||||
£ |
i | |||||||||
s [U N |
U a -u C |
< ■ UJ ł/J , < |
< UJ CA < |
U |
3 u zi |
< UJ CA < |
u ca | |||
u |
Hi |
• < |
0 |
O |
A | |||||
a |
rn |
« W |
i o |
O |
łn X |
LL, |
rj | |||
X |
X « |
! N |
N |
N |
O | |||||
H H « ii |
1 < |
s* |
H |
< | ||||||
pi |
i * |
e* |
“ |
nJ |
C4 |
Di | ||||
tj U1 |
” > |
o |
O | |||||||
D, |
*5 |
— |
CS | |||||||
z |
Oznaczenia:
X'intin ~ najmniejsza wartość! reaktancji wtórnej pierwszej strefy przekaźnika, Kbnia — najmniejsza wartość reaktancji pierwotnej*
O