606

37. OBWODY POMOCNICZE STACJI 606

37.8. Przygotowanie obwodów do telemechanizacji stacji

Zadaniem telemechaniki w stacjach elektroenergetycznych jest przesianie ze stacji do dyspozytorni ważnych pomiarów (telemetria), informacji o stanie pracy łączników (telesygnalizacja położenia łączników), sygnałów informujących o zakłóceniach w pracy urządzeń (telesygnalizacja zakłóceń) i — w przypadku sterowania łączników z dyspozytorni — przesyłanie poleceń ich otwierania lub zamykania (telesterowanie). Do przesyłu stosuje się przetworniki telemetryczne, centralki telemechaniki i łącza (kablowe, w.cz. na liniach WN).

Przy ustalaniu zakresu telemechaniki Ważne jest czy stacja będzie eksploatowana:

a)    wyłącznie przez służby energetyczne zakładu przemysłowego;

b)    częściowo lub całkowicie przez energetykę zawodową;

c)    przez zakład przemysłowy, lecz pod operatywnym kierownictwem energetyki zawodowej (stacje najwyższych napięć).

W przypadku a) może występować telemechanika dla potrzeb dyspozytorni zakładowej, w przypadku b) — dla dyspozytorni ZE (RDR, ZDR, ODM, PDM), w przypadku c) — dla dyspozytorni zakładowej i ZE.

Zakres telemechaniki dla dyspozytorni energetyki zawodowej uzgadnia się z odpowiednimi służbami ZE, a w przypadku stacji o napięciu 110 kV i wyższym również z ODM. Szczegółowych ustaleń można dokonać na podstawie wytycznych [37.7].

Zakres telemechaniki w stacji dla potrzeb dyspozytorni zakładowej może być bardzo zróżnicowany, w zależności od roi i dyspozytorni w nadzorowaniu i eksploatacji układu elektroenergetycznego (por. rozdz. 9). Jako pomoc w projektowaniu może służyć opracowanie [37.5] wykonane w Elcktroprojekcie.

Przystosowanie stacji do telemechaniki polega na odpowiednim jej wyposażeniu. I tak:

—    dla potrzeb telemetrii muszą być obwody przetworników telemetrycznych;

—    dla potrzeb telesterowania potrzebne są po 2 przekaźniki pomocnicze pośredniczące na każdy element sterowany, stanowiące człony wykonawcze telemechaniki (sterowane napięciem centralki telemechaniki);

—    dla potrzeb telesygnalizacji położenia niezbędne są zestyki łączników (wyłączniki oraz odłączniki uruchamiane przez automatykę, odłączniki sekcyjne-dwu-bitowo, pozostałe odłączniki oraz sygnalizowane stany załączenia lub odstawienia automatyki — jednobitowo);

—    do telesygnalizacji zakłóceń konieczne są zestyki przekaźników zabezpieczających, pomocniczych lub sygnalizacyjnych (jednobitowo).

LITERATURA

37.1.    Ciszewski R., Fulczyk K..: Projektowanie obwodów pomocniczych urządzeń elektrowni i stacji. Wyd. 2, Warszawa, WNT 1972.

37.2.    OiMiEt.AK* J.; Projektowanie elektrycznych urządzeń sterowania, blokady i sygnalizacji, Wyd. 4. Warszawa, WNT 1976,

37.3.    Deska Z., Plodowski Z.: Obwody pomocnicze w przemysłowych stacjach elektroenergetycznych. Materiały pomocnicze do projektowania. Warszawa, Elektro projekt 1976.

37.4.    Encrgoprojekt Kraków: informator sieciowy Cz. 5. (MOtSKi P._t Popławski R., Zaroń W.) Warszawa, Wcmi 1977.

37.5* Sta kisła wek R._f Kaszyński M.» Beinek J,: Ogólne wskazówki do projektowania sieci łączności i telemechaniki do stacji elektroenergetycznych na terenie zakładów przemysłowych. Warszawa, Elektro-projckt J976.

37.fi. Stamislawćk R,, Kas^yńskt M., Błinek I.: Teiemsckanizacja dużych dyspozytorni zakładowych do prowadzenia ruchu elektrycznego. Wskazówki do projektowania. Warszawa, Elektroprojckt 1977,

37.7. Wytyczne telemechanizacji obiektów elektroenergetycznych w MSE i RSE. Poznań, Energoprojekt <PT'2U1.11) 1975,

38

ODBIORNIKI I INSTALACJE POTRZEB WŁASNYCH STACJI

38.1, Odbiorniki potrzeb własnych stacji

Urządzenia odbiorcze w stacjach spełniają bardzo ważną rolę i dlatego odpowiedni dobór źródeł zasilania oraz właściwe zaprojektowanie sieci rozdzielczej potrzeb własnych ma podstawowe znaczenie dla zapewnienia niezawodnej pracy stacji,

W tablicy 38.1 i 38.2 zestawiono najczęściej występujące w stacjach odbiorniki potrzeb własnych.

Ze wzglgdu na wymaganą niezawodność zasilania rozróżnia się dwie kategorie odbiorników.

Kategoria I. Odbiorniki, dla których dopuszczalna przerwa w zasilaniu nie powinna być dłuższa od czasu działania urządzeń SZR.

Kategoria II. Odbiorniki, dla których przerwa w zasilaniu może trwać kilka godzin.

Odbiorniki potrzeb własnych prądu przemiennego dzieli się na trzy grupy:

—    odbiorniki wymagające prócz zasilania z sieci potrzeb własnych prądu przemiennego, rezerwowego zasilania z sieci potrzeb własnych prądu stałego (grupa 1);

—    odbiorniki wymagające podwójnego zasilania z sieci potrzeb własnych prądu przemiennego (grupa 2);

—    odbiorniki dopuszczające zasilanie pojedyncze (grupa 3).

Grupa l

Do grupy tej należą urządzenia telefonii energetycznej nośnej (TEN) oraz część odbiorników oświetlenia ogólnego stacji stanowiąca oświetlenie bezpieczeństwa lub ewakuacyjne.

Schemat zasilania telefonii energetycznej nośnej pokazano na rys. 38.1, a schemat przełączania oświetlenia na rys. 38.2.

Rys. 38.1, Schemat strukturalny zasilania telefonii energetycznej nośnej J “ prostownik, 2 — ba cer la.

S — przetwornica tyrystorowa,

4 — przekaźnik podnapięciowy