766

Rys. 44.21. Profil trasy linii napowietrznej 15 kV, zakreskowany fragment przedstawia prawidiowo przyJoloną krzywkę przy rysowaniu zwisu

przewodów AFL o przekroju do 70 mm² zapas ten powinien wynosić ok. 0,5 m, o przekroju 120 i 240 mm² — 1 m, a o przekroju 525 mm² — 1,5 m.

Należy sobie zdawać sprawę, że do wykonania projektu technicznego linii napowietrznej nie wystarczą wiadomości podane w niniejszym poradniku, ze względu na niemożliwość umieszczenia szczegółowych danych dotyczących wszystkich typowych serii słupów {dotyczy to głównie p. 44.5).

Poniżej podano wyjaśnienia dotyczące określeń spotykanych w albumach slupów typowych oraz problemów projektowych.

Przęsło gabarytowe jest to największa rozpiętość przęsła, przy której są spełnione wymagania przepisów co do odległości między przewodami.

Przęsło wytrzymałościowe jest to największa dopuszczalna odległość między środkami dwóch sąsiednich przęseł ze względu na wielkość parcia wiatru na przewody (o w,    na rys. 44.22).

Przęsło ciężarowe jest to największa dopuszczalna odległość między najniższymi punktami w dwóch sąsiednich przęsłach w stanie „sadź normalna” (a_cl, a_cz na rys. 44.22).

Przęsło ciężarowe nie tylko nie może być większe ed podanej wartości dopuszczalnej, lecz również nie może być za malc. W zbyt małym przęśle ciężarowym może dojść do nadmiernego zbliżenia przewodu do konstrukcji słupa ze względu na odciążenie łańcucha przelotowego w stosunku do wielkości zakładanych. W albumach slupów są podawane dopuszczalne procentowe zmniejszenia siły pionowej w stosunku do siły pochodzącej od przęsła ciężarowego równego rzeczywistemu przęsłu wytrzymałościowemu. Jeśli warunek ten nie jest w jakimś przypadku spełniony, to można temu przeciwdziałać przez: zmianę lokalizacji stupa, zwiększenie jego wysokości, zmniejszenie naprężenia obliczeniowego lub zastosowanie specjalnych ciężarków dociążających łańcuch przelotowy. Nie dotyczy to słupów przelotowych z izolatorami stojącymi.

Może zdarzyć się, że ze względu na różnice wysokości zawieszeń, słup jest wyrywany (a_c < 0). Jeśli nie można zmienić tej sytuacji (a jest ona zawsze niekorzystna), to należy w tym miejscu przewidzieć słup mocny i dodatkowo sprawdzić, czy siła wyrywająca nie jest większa od dopuszczalnej. Bliższe szczegóły dotyczące tych problemów znajdzie Czytelnik w pracy [44.6].

66.6.2. Ochrona przeciwdrganiowa

Wiatr wiejący prostopadle do kierunku linii powoduje powstawanie drgań przewodu dwojakiego rodzaju. Są to:

—    tzw. taniec — drgania o małej częstotliwości i dużej amplitudzie (do kilkunastu metrów), zjawisko to występuje rzadko i nie jest groźne dla trwałości linii;

—    wibracja — drgania o dużej częstotliwości i małej amplitudzie, drgania te występują najczęściej przy równomiernym wietrze (l-f5M/s)i są groźne ze względu na wytrzymałość zmęczeniową przewodu.

Intensywność drgań można zmniejszyć przez zmniejszenie naprężenia w przewodach. Drgania występują najczęściej w temperaturze średniej rocznej {w Polsce + 10“C) i dlatego też w celu ograniczenia ich do bezpiecznego poziomu ustalono, że w tej temperaturze naprężenie w przewodzie nie powinno przekraczać pewnej określonej wartości.

Przepisy międzynarodowe wprowadzają pojęcie naprężenia codziennego, tzw. EDS. Określa się je następująco:

EDS =    100    (44.34)

przy czym: EDS — naprężenie codzienne w procentach wytrzymałości na zerwanie;