CCF20090323007

10

t

Pacnsrme

«Hc p u Aa fi Mchc, Mam, bo rpo6c cymy»

I

Xop anrcjiOB bcjihkmm nac BOCCjiaBHji, W HeGeca pacruiaBujwcb b orne.

Orny CKaiaji: «rioHTO Mena ocraBHJi!» A MaTcpn: «0, ne pbiAaw Mcne...»

II

Mai AajiHHa ówjiacb u pwaaJia,

YmCHHK Jllo6HMbIM KaMCHCJI,

A ry;ia, Ulc mojimb Maib CTOHJia,

TaK huk i o bbi JlHtiy rb u hc iiocmcji.

/ 940— 1943 3muioi

I

Y3iia.ua h, kbk ona/uuor jiwna,

KaK Hi-no;i bck bi>ii ji«;u»iBacr crpax, Khk KjimioiiMCH hccctkmc crpaiinubi CTpa/iaiwc BbiBo;iHT na meKax,

Khk jioKoiibi Hł nenejibnbix u Hcpnbix CcpcGpBHblMM ACJUUOTCH B^pyi, YjibiGKa BfliicT na ry6ax noKopnbix,

M B CyXOIIbKOM CMCMIKe /IpOKHT wcnyi. H M MOJlIOCb HC O cc6c O/UIOH, 10

Ukrzyżowanie

,,Nie płac/

mnie, Malko, w grobie jesieni"

I

Chór aniołów śpiewał z nieb czeluści, Rozjarzyło się niebo ogromnie.

Ojca spytał: „Czemuś mnie opuścił?”

A do Matki wyrzekł: „Nie płacz po mnie...

11

Magdalena rozpaczliwie łkała,

Uczeń miał skamieniałość na twarzy, Lecz tam, gdzie milcząc Matka stała. Nikt zwrócić oczu się nie ważył.

1940    194 i

Epilog

I

Dziś wiem, jak zapadają się lica,

Jak spod powiek wyziera strach nagły,

Że jak pismem klinowym tablica,

Tak się rzeźbi policzek zapadły.

Co zostało z kędziorów niesfornych?

Zamiast czerni głowę srebro wieńczy, Uśmiech więdnie na wargach pokornych,

W suchym śmiechu drży przestrach szaleńczy Nie za siebie modlę się — za wszystkie,

307