CCI20101218017

ok. 40°, a przy smarowaniu smarem płynnym i półpłynnym 70°=80°. Wąski stożek smarujący zapewnia ściślejsze przyleganie suchych smarów do drutu i stwarza lepsze warunki smarowania.

• Część robocza jest najważniejszym elementem konstrukcyjnym ciągadła i w zasadniczy sposób wpływa na proces ciągnienia, gdyż całe odkształcenie materiału zachodzi w jej obrębie. Część ta określona jest kątem a oraz długością stożka lub powierzchni łukowej l_st wyznaczanej z zależności:

2 tg a

(16)

gdzie: X - maksymalne projektowane wydłużenie materiału w danym ciągadle.

Kształt i wymiary części roboczej dobiera się odpowiednio do rodzaju ciągnionego metalu i warunków prowadzonego procesu tj. wartości gniotu, rodzaju użytego do ciągnienia smaru, średnicy przeciąganego drutu itd. Kąt wierzchołkowy 2a wynosi 16°+48°. Dla twardych materiałów i cieńszych drutów dobiera się mniejsze kąty, a bardziej miękkim materiałom i większym średnicom odpowiadają kąty bliższe górnej granicy.

• Pierścień kalibrujący - służy do nadania ściśle żądanego kształtu i wymiaru ciągnionemu materiałowi. Część tą charakteryzują dwie wielkości: średnica d_k i długość l_k. Średnica d_k zależy od średnicy końcowego wyrobu, a długość ł_k od gatunku metalu i średnicy d_k. Ponieważ ta część otworu ściera się w czasie pracy, długość części kalibrującej nie może być zbyt mała, gdyż wówczas następuje szybkie zużycie ciągadła, nie może być również za duża, gdyż powoduje to niepotrzebny wzrost oporów tarcia, co z kolei podwyższa temperaturę ciągadła, zwiększa siłę ciągnienia oraz sprzyja zacieraniu się materiału. W praktyce długość części kalibrującej l_k przyjmuje się w odpowiednim stosunku do jej średnicy d_k, najczęściej:

(17)

=0,25-0,20

Na ogół do cienkich drutów i miękkich materiałów długość części walcowanej jest większa niż dla drutów' grubych i materiałów twardszych.

• Stożek wyjściowy - nie odgrywa zasadniczej roli w procesie ciągnienia. Nie może on być jednak nadmiernie zbieżny, gdyż podtrzymuje krawędź walcowanej części otworu roboczego i przeciwdziała wykruszaniu się tej krawędzi, na co jest ona narażona, zwłaszcza przy przeciąganiu twardych gatunków' materiału. Zbieżność stożka wyjściowego wynosi zaledwie 40°^80°.

Ciągadła płytkowe (druciadla) są to wielootworowe ciągadła wykonane we wspólnej płycie z narzędziowej stali chromowej. Płyta ta ma najczęściej charakterystyczny kształt łopatki przedstawionej na rysunku 10, w której wykonane jest od 8 do 18 stożkowych otworów roboczych kalibrowanych szlifowanymi trzpieniami.

Trzpienie kalibrujące wykonuje się ze stali szybkotnącej. Ciągadła płytkowe stalowe mają tę zaletę, że można je wielokrotnie regenerować przez plastyczne zwężenie (zaklepywanie) otworów roboczych i ponownie kalibrowanie trzpieniami.