CCI20101218021

22

Rys. 15. Schemat przyrządu AEG służącego do hydrostatycznego ciągnienia drutu: 1 - ciągadło uszczelniające, 2 - komora ciśnieniowa, 3 - ciągadło robocze, 4 - uszczelnienie, 5 - ciągniony drut.

Mimo tych zalet, występują jednak pewne trudności w prowadzeniu takiego procesu, a należą do nich: konieczność stosowania odpowiednich pomp wysokiego ciśnienia, stosowanie skomplikowanych uszczelnień, jak również wprowadzenie drutu do ciągadła w momencie rozpoczęcia procesu ciągnienia. Dlatego też metoda hydrostatycznego podawania smaru ma ograniczone zastosowanie i występuje tylko w przypadku niemożności zastosowania innych metod pozwalających na stworzenie warunków tarcia płynnego. Środek smarujący wprowadzany jest pod ciśnieniem hydraulicznym osiągającym wartość ok. 200 MPa.

Konstrukcja urządzenia jest hermetycznie zamknięta z zastosowaniem dwóch ciągadeł, pomiędzy- którymi znajduje się komora ciśnienia (smarownicza). W pierwszym ciągadle (1) od strony wejściowej wielkość gniotu jest nieznaczna i dochodzi zaledwie do 4+6% i ma na celu uszczelnienie wewnętrznej komory smarowniczej (2). W drugim ciągadle (3) gniot jest maksymalny dla danych warunków procesu. Zależnie od wysokości ciśnienia, stanu powierzchni odkształcanego metalu, prędkości ciągnienia, kształtu ciągadła, oraz wielkości gniotu można uzyskać zmniejszenie siły ciągnienia o 30% i zwiększenie trwałości ciągadła.

1.12.4. Ciągnienie hydrodynamiczne

Metoda ta polega na umieszczeniu przed ciągadłem odpowiednio ukształtowanych tulejek, w których na skutek zabierania smaru przez ciągniony metal wytwarza się wysokie ciśnienie. Wytworzenie ciśnienia jest efektem wynikającym z tarcia cząstek smaru o zewnętrzną powierzchnię ciągnionego drutu. Znajdujący się w zbiorniku, umieszczonym przed tulejką ciśnieniową smar zbierany jest przez przesuwający się drut, a w szczelinie między drutem, a wewnętrzną powierzchnią tulejki wytwarza się ciśnienie. Wielkość ciśnienia smaru, jakie wytwórz)-' się przy wejściu metalu do strefy odkształcenia plastycznego, zależy od wielu czynników, z których najważniejsze to: aktywność i lepkość smaru, długość tulejki ciśnieniowej i wielkość szczeliny oraz prędkość drutu w tulejce ciśnieniowej. Wymiary tulejki ciśnieniowej muszą być tak dobrane, aby wytworzone ciśnienie pozwoliło na utworzenie się w strefie odkształcenia plastycznego warstewki smaru rozdzielającej całkowicie dwie trące powierzchnie. Ciśnienie to powinno być w przypadku ciągnienia wyrobów pełnych wyższe od granicy plastyczności o 5-M0%.