SZWEDZKI KURS PODSTAWOWY
ska (oficjalnie: skali) + bezokolicznik: Jag ska studera.
Zamierzam się uczyć, (zamiar)
tanker + bezokolicznik:
Jag tanker studera.
Zamierzam się uczyć, (zamiar, plan, rozważanie możliwości)
czas teraźniejszy:
Jag &ker till Stockholm nasta vecka. Jadę do Sztokholmu w przyszłym tygodniu.
♦
■ Liczby i rodzaje
W języku szwedzkim istnieją dwa rodzaje gramatyczne: ogólny - utrum -(męsko-żeński) i nijaki neutrum. W zależności od rodzaju, rzeczowniki posiadają (w formie nieokreślonej - wolnostojący) rodzajnik en lub ett. W formie określonej rzeczowników rodzajnik występuje w formie końcówki, odpowiednio -en lub -et. Liczba mnoga powstaje w oparciu o jedną z pięciu deklinacji (końcówki -or, -ar, -er, -en lub brak końcówki). W języku szwedzkim, w przeciwieństwie do polskiego, zachowały się tylko dwa przypadki: mianownik (forma podstawowa) i dopełniacz, który tworzony jest przez dodanie końcówki -s.
Akcent zdaniowy w języku szwedzkim charakteryzuje się melodyjnością. Pod względem wymowy język szwedzki różni się w znacznym stopniu od języka polskiego. Występują tu przede wszystkim długie i krótkie samogłoski, a także spółgłoski o charakterystycznym brzmieniu. Wymowa niektórych spółgłosek zmienia się, jeśli następują po nich samogłoski e, i, y, a lub ó.
11