DSC06560

272

E. R 01 ILE

rence ma od 12 do 21 m. Należą one do węgli bitumicznych, o zmiennym stopniu uwęglenia i wartości cieplnej 6000—7500 cal. Krańce wschodnie Zagłębia Newcastle położone na północ od Sydney sięgają brzegów Oceanu Spokojnego, a eksploatacja węgla sięga sztolniami poniżej dna morskiego [Matwiejew, 1968].

Na Tasmanii z kilku złóż położonych u wschodnich wybrzeży, w pobliżu Saint Mary, eksploatuje się węgle wieku triasowego. Są to węgle

0    niskiej wartości cieplnej, a o dużej zawartości popiołu — mają więc lokalne znaczenie gospodarcze.

W Chile, na wybrzeżu Oceanu Spokojnego, istnieje zagłębie węglowe w pobliżu miasta Con-cepcion. Warstwy węglonośne osiągają tu 400 m

1    dzielą się na 3 poziomy. W rejonie miast Lota i Coronell, gdzie prowadzi się głównie eksploatację podmorską, środkowy poziom składa się z 8 pokładów, z których kilka osiąga do 2,0 m miąższości (są to węgle bitumiczne o wartości kalorycznej wynoszącej do 8300 cal i zawierające do 8% popiołu). Drugim, leżącym na południe od Concepcion, jest Zagłębie Valdista, w którym warunki geologiczne są zbliżone do regionu Concepcion. Trzecim regionem węglonośnym jest północne wybrzeże Cieśniny Magellana w okolicy Plinta Arenas i na pobliskich wysepkach. Są to węgle brunatne, o wartości cieplnej 4000-5000 cal/kg. Zagłębie Valdivia i złoża w Cieśninie Magellana mają większe znaczenie gospodarcze aniżeli złoża w okolicy Concepcion, gdzie produkcja węgla stanowi 60-75% rocznej produkcji w Chile.

Górnictwo podmorskie węgla w wyszczególnionych państwach w ciągu ostatnich dziesięcioleci podlega takim samym złożonym procesom jak wydobycie ze złóż lądowych. Eksploatacja podmorskich złóż węgla staje się coraz mniej ekonomicznie opłacalna i prawdopodobnie będzie wygasać w przyszłości.