DSC 90

Rycina 18.1. Płytka brodawkowa ulokowana grzbietowo-bocznie w stosunku do oka kota (University of Georgia, Athens [GA])

Rydna 18.2. Wydłużona brodawkowata zmiana na krawędzi ucha kota (Unhrersity of Georgia, Athens [GA])

ROZPOZNANIE

Aby pozyskać materiał ze zmian, należy wykonać biopsję. Następnie trzeba wykonać badania histologiczne, immunohistologiczne lub badania z użyciem mikroskopu elektronowego (EM).

Badanie histologiczne brodawek pozwala na wykazanie hiper-plastycznych, pigmcntowanych płytek nabłonkowych i z wyraźnie zaznaczonym brzegiem. Widoczna jest również proliferacja wszystkich warstw naskórka. Epidermalną hiperplazję charakteryzuje akantoza i hipergranulocytoza z hiperkeratozą. Komórek zapalnych nie obserwuje się ani w płytkach, ani w otaczającej je tkance. Można natomiast zaobserwować zwyrodnienie komórek warstwy kolczystej i ziarnistej, któremu towarzyszą zmiany w jądrach komórkowych. W górnej części warstwy kolczystej oraz w warstwie ziarnistej obecne mogą być pojedyncze komórki zawierające duże, kwasochłonnc wtręty cytoplazmatyczne oraz jądrowe o nieregularnym kształcie. Za pomocą EM w zrogowaciałych komórkach powierzchniowych warstw płytek można uwidocznić cząstki podobne do papillomawi-rusów. Wtręty cytoplazmatyczne mają postać ziaren keratohialino-podobnych. Pod względem histologicznym włókniakobrodawczaki kotów są podobne do zmian powstających w przebiegu sarkoidozy koni (proliferacja fibroblastów, hiperplazja naskórka oraz warstwy brodawkowatej)^{1 2 3 4 5}.

Dla pełnej identyfikacji można wykonać barwienie immunohi-stochemiczne skrawków materiału pobranego ze zmian skórnych, w którym wykorzystuje się antysurowicę o szerokim spektrum reaktywności, specyficzną dla danego rodzaju parogena [zał. 4]. Zabarwione i specyficzne grupowo antygeny PV są zlokalizowane głównie w warstwie ziarnistej i rogowej brodawek. Niekiedy zabarwiają się również komórki warstwy kolczystej. Najsilniejsza reakcja zachodzi w jądrach, choć czasem obserwuje się słabe zabarwienie cytoplazmy, co prawdopodobnie jest efektem uszkodzenia błony jądrowej. Można również wykonać badanie PCR, aby wykazać obecność DNA wirusa w pobranym materiale. PCR można również wykorzystać do identyfikacji poszczególnych szczepów wirusa.

LECZENIE

Nie opracowano specyficznego schematu leczenia. Lokalizacja i ilość brodawek warunkują skuteczność postępowania chirurgicznego. Analogicznie do przypadków brodawczycy u innych gatunków zwierząt, np. u psów, można się spodziewać spontanicznej regresji choroby [patrz rozdz. 9j.

Literatura zalecana*

* Kompletna LITERATURA ZALECANA znajduje się na płycie CD-ROM dołączone!

do niniejszej książki.

1

LeClerc S.M., Clark E.G., Haines D.M., PapiUomauirus in-

2

ftetion in association with feline cutaneous sąuamous celi caret-

3

noma in situ, .Proc Am Assoc Vet Derm Am Coli Vet Derm'

4

1997,13:125-126.

5

Schulman F.Y., Krafft A.E., Janczewski T., Feline cutaneous fibropapillomas: clinicopathologic findings and association with Papillomaoirus Infection, „Vec Pathol" 2001, 38: 291-296.

19. Sundberg J.P., Van Ranst M., Moncali R. et al., Felinepapil-lonuts andpapiUonuańruses, „Vet Pathol* 2000, 37: 1—10.