Geologia wyklad 1

F 07 (W 01-02)

Glacjoizostazja - podnoszenie się Skandynawii

Izostatyczne dźwiganie się Skandynawii po ustąpieniu lądolodu:

a)    wysokość (w m n.p.m.) dawnych morskich linii brzegowych,

b)    tempo współczesnego podnoszenia się (w mm/rok).

Bloki litosfery , spoczywające na plastycznym podłożu astenosfery, znajdują się w stanie równowagi hydrostatycznej, zwanej izostazją. Zaburzenie tej równowagi doprowadza do

Równowaga może być zaburzona wskutek obciążenia lub odciążenia czyli wskutek zwiększenia lub zmniejszenia ciężaru poszczególnych części pokrywy skorupy.

Czynniki obciążające:

-    gruba pokrywa lądolodu - Tarcza Fennoskandii i tarcza kanadyjska, stanowiące centra zlodowaceń - grubość pokrywy lądolodu do 3 km, były w plejstocenie wginane, wciskane do głębokości ca 700 m poniżej dzisiejszego poziomu morza,

-    większa ilość wody w oceanach - w okresach zlodowaceń woda gromadzi się w czapach lądolodów, ilość wody w oceanach się zmniejsza, po deglacjacji poziom wody w oceanach się podnosi,

-    duża masa osadów przynoszonych przez rzeki do basenów oceanicznych i morskich z obszarów lądowych,