IMG87 (2)

miary budowli. Istnieją numo-. ——_{k ch:} ‘takimi elementami są stopnie ,'Z^

jednakowe ,.vnnary ,e «e t^    _estrady, trybuny i te elementy, _{w któ}

okrężne, balustrady, zwykle pr j    _Usza do odstąpienia od zasad proporcji pA , *^e

_{z||a( marmuru}, drewna i innych ^, jeśli zabraknie odpowie,bnej    _aI1,„ _d„da6 w proporcjach, byleby nie ££*<.

budowlanych, me będzie ' <<'¹¹    ₍₎    ; _to architekt doświadczony, a ponadto 1 ^leg“

niedbale, ale z rozsądnym umiarem. Osinie    adto by_M^

„ żywym umyśle.    _ur2,dzid, żeby brama środkowa miała dekoracje odporu .

Scenę sama t.z    _    _{p0 prawej} i lewej stronie - dla pomieszczeń gościnny* ₀

dla pałacu ^{krole 8} '.......... dekoracje; miejsca te nazywają Grecy    °°k

. .    ^{ce 91}« ^tr°J^K^^nc “‘V    —_c ,_uuzaje .

W razie zmiany sceny w sztuce albo w chwili pojawienia się bogów owe graniastosl    * ^^0raęji

się wśród nagłych grzmotów obrócić i ukazać inną dekorację. Obok tych graniastosl    ^^0Vv*ⁿⁿ)

™ ^erpnft iedno od strony forum, druirie rll_a    ^2riaidi '

—------g-a a    między sobą. Tragediowe przedstawiają kolumny J"^0medio*y,

posągi i rzeczy mające związek z życiem władców; komediowe _ budynki _Jr , , ^ymP^anony,

i widoki z okien namalowane na wzór zwykłych domów mieszkalnych. Dekora ^rj"^atne’ balkony matach satyrycznych przedstawiają drzewa, groty, góry i inne elementy wiejski ^i"^ ^{W dra}‘ w krajobraz.    '    ^{Ue u vSzfa}kowane

c,w",,ajdujV“.ę tam obracające się trójkątne machiny przedstawiające różne rodzaje deko J’ 7L, Liany sceny w sztuce albo w chwili pojawienia się bogow owe gramastoshtpy _powi„ się wśród nagłych grzmotów obróció i ukazać inną dekorację. Obok tych gra,nas,„slupów z„_aj<1 Sie nieco naprzód wysunięte dojścia na scenę, jedno od strony forum, drugie dla przybywaj ^K , , dalszych stron. Trzy są rodzaje dekoracji scenicznych; jeden tragediowy, drugi komedio* trzeci satyryczny. Różnią się one między sobą. Tragedio we przedstawiają kolumny, tympanon

ROZDZIAŁ SIÓDMY

i W teatrach greckich nie wszystko buduje się według tych samych prawideł; o ile w rzymskich teatrach wierzchołki czterech trójkątów dotykają obwodu w dolnym kole i wyznaczają granicę pro-scenium, to w Grecji spełniają to wierzchołki trzech kwadratów, a najbliższy scenie bok kwadratu wyznacza granicę proscenium linią przecinającą obwód kola. Równolegle do tej linii przeprowadza się drugą, styczną z obwodem koła i ta druga linia wyznacza tylną ścianę sceny. Następnie przez środek orchestry przeprowadza się równoległą do linii proscenium i tam, gdzie owa linia przecina obwód koła z prawej i lewej strony, wyznacza się punkty narożne półkola. Następnie umieściwszy cyrkiel w punkcie po prawej stronie zakreślimy z punktu lewego luk aż do linii proscenium z lewej strony. Podobnie umieściwszy cyrkiel w punkcie po lewej stronie zakreślimy luk z punktu i prawego aż do linii proscenium z prawej strony. W ten sposób obwód wyznaczony z trzech różnych środków stwarza u Greków obszerniejszą orchestrę, scenę w tył cofniętą, a estradę, zwaną przez nich Xoy£iov— logeion, mniej szeroką, ponieważ jedynie aktorzy tragediowi i komediowi występują u nich na scenie, gdy tymczasem wszyscy inni artyści na orchestrze; z tego względu Grecy dzielą aktorów na sceników i tymelików. Wysokość sceny nie powinna być mniejsza niż dziesięć stóp i nie miększa niż dwanaście. Kierunek schodów między klinami z rzędami siedzeń wyznaczają wierzchołki wyżej wspomnianych kwadratów aż do pierwszego przejścia okrężnego, a w górę od niego, prócz już wymienionych schodów, powinno się umieścić między nimi jeszcze jedne schody, i w ogóle przy każdym następnym przejściu podwoić ich ilość.