IMGW39

n - stała zależna od mechanizmu spiekania, r - średnica pory,

Q - energia aktywacji,

R - stała gazowa,

T - temperatura spiekania.

W tabeli 4.2 przykładowo zestawiono właściwości spieków wykonanych z na! noproszków metodą tradycyjną [ I ].

Tabela 4 J

Gęstości i wielkości ziaren wybranych ninoproszków spiekanych metoda tradycyjną

Materiał	d,HK*(nm)	T,(K)	W(h)	Atmosfe ra	P(%)	dpo ip (nm)
ZiO,	6+9	1400	1.3	powietrze	100	80
GcOj/6% at. Ca	10+15	1623	I0K • min'^1	powietrze	100	30
Ti Al	10+20	723+773	2	próżnia	>95	15+20
Ni	2S	1300	31K • min'^1	próżnia	99	76
NdFeB/o-Fe	II	990	0.083	argon	98	35

4.3. Inne metody konsolidacji

Proszki nano, w szczególności materiałów magnetycznych, wiąże się tworzjj wem sztucznym lub niskotopliwym metalem (np. Zn, temperatura spiek; -673 K).

Metoda pierwsza polega na wymieszaniu proszków ze środkiem wiążącym, ktć rym może być tworzywo chemo- lub termoutwardzalne (np. B1SON epoxy-rapid), prasowaniu, walcowaniu, wyciskaniu lub wtryskiwaniu. Optymalna zawartej żywicy w przypadku materiałów magnetycznych wynosi około 20% objętości*' wych (-3% wagowych).

Inną metodą konsolidacji proszków jest zagęszczanie detonacyjne za porno materiałów wybuchowych [6, 8, II]. Metoda, z powodzeniem zastosowana do I czenia materiałów nanokrystalicznych, polega na tym, że proszek znajdujący się odpowiedniej formie zostaje zagęszczany przez falę detonacyjną uzyskaną pn użyciu materiału wybuchowego. Wygenerowane podczas wybuchu ciepło pow: duje miejscowe, powierzchniowe topnienie proszku. Ostatnio metoda ta znała? też zastosowanie do prasowania nanoproszków materiałów magnetycznie tw dych, typu NdFeB/a-Fe i SmFeN, gdzie uzyskuje się wyroby o bardzo dużej stości.