IMGW95

2 THeta

Rys. 8.19. Dyfrakłofr«m raugcnow&i nnno-knwpozytu AIjOjM (31

Ryt. 8.20. Schemat przedstawiający powstawanie szczeliny w ceramice nanokompozytowej

Przeprowadzone badania nanokompozytowej ceramiki typu ZiOrYjPj wykazały, że krytyczny współczynnik intensywności naprężeń (K_k) osiaga wartość 16+17 MPa • m^l/J (rys. 8.21) [17]. Parametr ten jest trójkrotnie wyższy w porównaniu do ceramiki polikrystalicznej ZrOrYjOj. Umocnienie ceramiki nanokompozytowej ZiOrYjOj jest efektem przemiany fazowej typu faza tctragonalna-faza jednoskośna. która powstaje w momencie wystąpienia koncentracji naprężeń u wierzchołka szczeliny.

Rys. 8.21. Zalotność krytycznego współ-czynnika intensywności naprężeń w ceramice nanokompozytowej ZiOj-YjO* w zależności od wielkości ziarna i ilości YjOj w ZiOj. Przerywaną linią poziomą zaznaczono wartość K_k dla ceramiki czystej ZfOj, a przerywanymi liniami pionowymi zaznaczono przejście fazowe typu faza tetragonalna faza jednoskośna (17)

83. Nanokompozy ty z osnową polimerową

Kompozyty polimerowe zbrojone napełniaczami ceramicznymi charakteryzują się bardzo wysoką twardością i odpornością na ścieranie. Ponadto mają również dobre właściwości ślizgowe. Tworzywa te mogą więc być zamiennikami tradycyjnie stosowanych materiałów, takich jak metale, ceramiki.

Do wypełniaczy tworzyw sztucznych najczęściej stosuje się napełniacze mineralne, jak: glinokrzemiany, dolomit, mika, talk, szkło. Ostatnio zaczęto modyfikować tworzywa sztuczne nanocząstkami ceramicznymi, np.: AljOy i SiC [131, gdzie matrycą polimerową jest polichlorek winylu (PVC).