IMGW96

105

105

Rys. 8.23. Schemat mikrostruktury kompozytu polimerowego zbrojonego cząstkami SiC

Mikrostruktura takiego tworzywa charakteryzuje się strukturą 2-fazową, gdzie duże ziarna PVC o rozmiarach kilku pm są oblepione drobnymi ziarnami SiC (rys. 8.23).

Badania ścieralności dla PVC bez i z napełnia-czarni wykazały wzrost odporności na ścieranie o około 40%. w szczególności w przypadku napeł-niaczy typu McC. Materiał ten także charakteryzuje się dużą odpornością na rozciąganie.

Istotnym problemem w przypadku materiałów kompozytowych typu polimer-napełniacz jest słaba adhezja polimeru do napełniacza. Zastosowanie modyfikatorów powierzchni napełniaćzy poprawia zdecydowanie odporność na ścieranie.

8.4. Biomateriały

Biomateriały są przeznaczone do spełniania określonych funkcji biologicznych żywego organizmu przez zastępowanie, stale lub czasowe, uszkodzonych lub chorych narządów albo ich części. Biomateriały powinny być w swoich właściwościach fizycznych i biologicznych podobne do żywych tkanek oraz zdolne do przejęcia ich funkcji. W stosunku do tkanek powinny być obojętne pod względem chemicznym i immunologicznym.

Biomateriały krystaliczne (metaliczne, węglowe i szklano-ceramiczne) cechują się odpowiednią wytrzymałością mechaniczną i odpornością chemiczną. Są nimi na przykład kompozyty C/C, AljOt, ZiOj (implanty) oraz tzw. ceramika hydroksy-apatytowa [1].

Przykładami zastosowań biomateriałów są sztuczne zastawki serca, sztuczne korzenie zębów, kości i stawy.

1. Biozgodność

Biozgodnośc (zgodność biologiczna) biomateriałów jest zespołem cech warunkujących użycie danego materiału jako elementu współpracującego z żywym organizmem. Biomateriały powinny być czyste chemicznie, umożliwiać formowanie i sterylizację bez wyraźnych zmian fizykochemicznych. Ponadto nie powinny działać toksycznie, alergizująco, nie powinny wywoływać działania bemolityczncgo ani wpływać na krzepliwość krwi i system immunologiczny.

2. Właściwości biomateriałów

Zastosowanie danego biomateriału w ludzkim organizmie wymaga przeprowadzenia badań m vitro i in vivo. Celem tych badań jest eliminacja wyrobów, które