kupa1

Połączenia nierozłączne i rozłączne. Połączenia mechaniczne, elektryczne, inne Przykłady połączeń wtłaczane z przekroczeniem granicy plastyczności, połączenia gwintowe, zjawisko samohamowności, połączenia lutowane i owijane, inne połączenia znamienne dla urządzeń precyzyjnych i mechalronicznych POŁĄCZENIA ROZŁĄCZNE

Są to połączenia dające się lozłączać ( i ponownie łączyć) bez uszkodzenia lub zniszczenia elementów łączonych i łączników, najczęściej stosowane są : gwintowe, kołkowe i nitokolkowc, wpustowe, wtłaczane i bagnetowe.

POŁĄCZENIA NIEROZŁĄCZNE

Są to połączenia w których elementy łączone lub łączniki ulegają zniszczeniu przy rozłączaniu, najczęściej stosowane są : łapkowe, nitowane i nitowe, zagniatane, zawijane, zawalcowane przez zalanie i zaprasowanie zgrzewane, lutowane, klejone.

POŁĄCZENIA WTŁACZANE

Powstają przez wzajemne wtłoczenie łączonych elementów, przy czym wymiary elementu wtłaczanego są nieco większe niż wymiary otwoiu w drugim elemencie. Ziódłcm wzajemnego docisku elementów jest ich odkształcenie, wywołane różnicą wymiarów. Rozróżnia się połączenia cierne i kształtowo-ciemc. W połączeniach ciernych unieruchomienie elementów następuje dzięki siłom tarcia, wywołanym prz.ez odkształcenia sprężyste w miejscu połączenia Przy zastosowaniu kruche do materiału nie można stosować dużych wcisków. Jeżeli elementy łączone są wykonane z materiałów plastycznych można dopuścić duże wciski z przekroczeniem granicy plastyczności, połączenia te są trwałe i tanie ze względu na możliwość rozszerzenia tolerancji wykonawczych. W połączeniach kształtowo-cieroych unieruchomienie elementów'jest uzyskiwane najczęściej przez radełkowanie wałka, po którymi jego średnica zwiększa się. Przy wtłaczaniu następuje wcinanie się wierzchołków- radełkowania w obwód otworu, w tym przypadku materiał wałka musi być twardszy niż materiał elementu z otworem POŁĄCZENIA GWINTOWE

Powitają przez wkręcenie elementu z gwintem zewnętrznym w element z. gwintem wewnętrznym Gwint uzyskuje się przez, wykonanie na pow ierzchni walcowej lub stożkowej jednego lub kilku śrubowych nacięć o odpowiednim kształcie. Jeśli przy zachowaniu skoku gwintu h wykona się Z nacięć lo podziałka gwintu P-h/Z Gwinty mogą być prawdo lub lewoskrętne. Normalizacja gwintów obejmuje kształt zarysu gwintu oraz parametry geometryczne kąt zarysu, podzialkę lub skok, średnicę. Najczęściej stosowane są gwinty metryczne: zwykłe o podziałce określonej dla danej średnicy, drobno i grubozwojne Połączenie gwintowa musi być samohamowne co oznacza, żc siła poosiowa nie może spowodować obrotu elementu gwintowego. W przypadku gwintu metrycznego warunek ten

jest spełniony y<p-arctg-

cos 0,5#

pozorny kąt tarcia Połączenia gwintowe mogą być: pośrednie- przy łączeniu elementów łącznikami gwintowymi, bezpośrednie- przy wkręcaniu jednego elementu gwintowego w' drugi.

POŁĄCZENIA LUTOWANE

Lutowanie polega na spojeniu metalicznych powierzchni za pomocą lutu- metalu łub stopu, przy ogrzaniu tych powierzchni do temperatury topnienia lutu - niższej, niż temperatura topnienia łączonych metali. Spoina powinna mieć dostateczną wytrzymałość mechaniczną oraz wykazywać odporność na korozję; w połączeniach elektrycznych powinna mieć dobrą przewodność elektryczną Łuty dzielą się na miękkie (<450C), twarde(>45()C) Szczelina między powierzchniami powinna być mała a powierzchnie oczyszczone. Topniki stosowane są dla usunięcia tlenków oraz ułatwienia rozpływania się lutowania i jego przenikania przez

^Łl gdzie: y- kąt pochylenia linii śrubowej gwintu.

Ofi

‘■'ku iLcTw - ^liAdi yfc*'¹ 1    ^y t/<x ' ,jfio itevvtv

¹ . • •

'O, S"Q [ Jf U trVJ t-