3725451503

uwzględniała ona wkładu mechanizmu elektronowego do siły tarcia, który bierze pod uwagę opór, jaki odczuwają elektrony przewodnictwa w przewodniku, a którego źródłem są siły wywierane przez ślizgającą się przeciwpowierzchnię. Badania tarcia warstwy atomów azotu ślizgającej się po powierzchni ołowiu w stanie normalnym i nadprzewodzącym wskazują, że udział elektronowy w sile tarcia jest istotny dla pierwszej zaadsorbowanej warstwy atomów na przewodzącym podłożu metalicznym.

3.2 Zużycie.

Zużycie definiuje się jako proces zmian w warstwie wierzchniej charakteryzujących się ubytkiem masy lub trwałym odkształceniem powierzchni. Na zużywanie tribologiczne składają się procesy mechaniczne, fizyczne i chemiczne. Zużycie towarzyszy zawsze tarciu suchemu oraz granicznemu, w pewnych warunkach może wystąpić przy tarciu płynnym. Przykładem zużycia nietribologicznego może być korozja lub kawitacja.

Wśród mechanizmów zużycia powierzchni w połączeniu tarciowym wyróżnia się:

•    zużycie adhezyjne,

•    zużycie ścierne,

•    zużycie zmęczeniowe,

•    zużycie korozyjne.

Wymienione mechanizmy zostały schematycznie przedstawione na Rys. 2.

a)    b)

c)    -. d)

Rys. 2 Szkice czterech rodzajów zużycia: a) zużycie adhezyjne, b) zużycie ścierne, c) zużycie zmęczeniowe, d) zużycie korozyjne. Strzałki pokazują kierunek mchu jednego z trących ciał [25].