norma1a

DODATEK A. STATYSTYCZNE OPRACOWANIE WYNIKÓW PRÓB

A.l. Klasyfikacja prób

Metody badań wyładowań zupełnych z punktu widze-nai opracowania statystycznego można podzielić na trzy kategorie.

A.1.1. Klasa I: Próby metodą serii Przy próbie klasy I w badanym obiekcie doprowadza się do m, równych w zasadzie naprężeń napięciowych (np udarów piorunowych) przy każdym 2 n poziomów napięcia Ui (l = 1,2.....a). Aczkolwiek me

todę tę stosuje się zazwyczaj dla napięć udarowych, pewne próby napięciem przemiennym i stałym zalicza się do tej klasy.

Wynikami prób jest n liczb z m_t doprowadzeń napięcia oraz odpowiadająca im liczba d, wyładowań zupełnych przy każdym poziomie napięcia U,.

A. 1.2. Klasa 2; Próby metodą góra-dół Przy próbie klasy 2 doprowadza się do n grup po m równych w zasadzie naprężeń napięciowych przy poziomach napięcia Ut. Poziom napięcia dla każdej z kolejnych grup naprężeń jest zwiększany lub zmniejszany o niewielką wartość A U. zależnie od wyniku uzyskanego w poprzedniej grupie naprężeń.

Powszechnie stosuje się dwie metody probiercze:

—    metodę sprawdzania wytrzymałości mającą na celu określenie poziomów napięcia odpowiadających małym prawdopodobieństwom wyładowania zupełnego.

—    metodę badania wyładowań określającą poziomy napięcia odpowiadające dużym prawdopodobieństwom wyładowania zupełnego.

W metodzie „wytrzymałościowej" poziom napięcia podwyższa się o wartość A U. jeżeli nic wystąpi żadne wyładowanie zupełne w grupie o m doprowadzeniach napięcia. W przeciwnym razie poziom napięcia zostaje obniżony o tę samą wartość.

W metodzie „wyładowczej" poziom napięcia podwyższa się o A U, jeżeli w doprowadzonej serii o liczności m raz lub więcej razy izolacja wytrzyma. W przeciwnym razie obniża się go o tę samą wartość.

Przy m ■ 1 obie metody stają się identyczne i odpowiadają próbie góra-dół określającej SO-procentowe napięcie wyładowania zupełnego.

Próby przy innych wartościach m stosuje się także dla określenia napięć odpowiadającym innym prawdopodobieństwom wyładowania zupełnego. Wynikiem są liczby ki grup naprężeń wywołanych przy poziomie napięcia Ui. Pierwszy poziom Ui brany pod uwagę jest poziomem. przy którym były doprowadzone co najmniej dwie grupy naprężeń. Całkowita liczba użytecznych grup wynosi n = Lk>.

A. 1.3. Klasa 3: Próba metodą kolejnych wyładowań zupełnych

W próbie klasy 3 metodę prowadzącą do wyładowania zupełnego na badanym obiekcie stosuje się n razy. Napięcie probiercze może być podnoszone w sposób ciągły aż do wystąpienia wyładowania zupełnego lub utrzymywane na pewnym poziomie aż zarejestruje się wyładowanie zupełne.

Powyższe próby przeprowadza się przy napięciach stałych. przemiennych i udarowych. Do klasy tej zalicza się także próby, w których wyładowania zupełne występują na czole udaru.

A.2. Statystyczne zachowanie się wyładowań zupełnych

Jeżeli prawdopodobieństwo p wystąpienia wyładowania zupełnego przy pewnej metodzie probierczej zależy tylko od napięcia probierczego U, zachowanie się badanego obiektu można określić funkcją p(U). wyznaczoną przez zjawiska fizyczne związane z rozwojem wyładowania. W praktyce funkcja prawdopodobieństwa wyładowania zupełnego p(U) może zostać przedstawiona matematycznie przez wyrażenie uzależnione od co najmniej dwóch parametrów f/j® i z. Uy> jest 50-pro-centowym napięciem wyładowania zupełnego, dla którego p{U) ■ 0.5. a z jest umownym odchyieniem; z = ■ U jo - Un, gdzie Uh jest napięciem, dla którego p{U) - 0.16.

Uwagi:

1.    Przykłady p(lf) moZna wywieił 7 rorkladów firnu (normalnego). Weibulla lub Gumbcta. Dotwiadczenie wykazuje, te dla 0.15 < p < 0.85 wicie teoretycznych rozkładów mołna uwalać za równoważne. Szczególnie rozkłady Wcibula 1 Gumbtla są dopuszczalnymi przybliżeniami rozkładu Gaussa, jeżeli ma się dane dla Ui» i z dla p zawierającego cif w granicach 0.02 i 0.9* przy znanych Ui» i t. Poza tymi granicami brak dostatecznych danych.

2.    Czasami p jest funkcją dwóch lub więcej parametrów np. U 1 dU/dl. W tych przypadkach nie inoJna stosować Żadnej prostej funkcji dla opisu p. Pewne szczegóły dla takich przypadków podaje liltralura techniczna.

Funkcję p(U) oraz parametry (/$o i z można określić z bardzo dużej liczby doprowadzeń napięcia pod warunkiem. że charakterystyka badanego obiektu nie ule-