Organizacja$

5.3. Organizacja transportu w budownictwie

Transport budowlany jest najbardziej pracochłonną czynnością w budownictwie Różne materiały i wyroby (prefabrykaty) budowlane, przeważnie w dużych ik ściach, transportuje się z wytwórni na plac budowy lub wprost na miejsce wbudowania. Zmieniające się warunki pracy wymuszają przewożenie np. maszyn, urzą-dzeń, tymczasowych obiektów produkcyjnych itp. z jednego placu budowy m drugi. Istnieją także takie roboty budowlane, do realizacji których w procesie technologicznym w przeważającym stopniu jest wykorzystywany transport budowlany, np. roboty ziemne, ziemne z betonowymi lub żelbetowymi itp.

Charakterystyczną cechą transportu budowlanego jest jego zmienne natężenie, zależne od rodzaju i ilości robót w poszczególnych okresach budowy. Nierówno-miemość tego natężenia jest zjawiskiem niekorzystnym z ekonomicznego punktu widzenia. Tylko dobra organizacja robót budowlanych oraz maksymalne ograniczenie tzw. procesów mokrych na budowie, w przypadku dostarczania betonu z wytwórni betonu, może do pewnego stopnia ograniczyć wahania w natężeniu ruchu. Wyrównanie natężenia transportu uzyskuje się przez tworzenie składowisk dla materiałów budowlanych na placach budów oraz na placach wytwórni wyrobów (prefabrykatów) budowlanych.

Klasyfikacja transportu może wynikać z:

•    położenia dróg transportu w stosunku do placu budowy:

—    transport zewnętrzny (daleki),

—    transport wewnętrzny (bliski),

•    kierunku względem terenu (placu budowy):

—    transport poziomy,

—    transport pionowy,

—    transport pionowo-poziomy,

—    transport pochyły,

•    rodzaju dróg:

—    transport kolejowy,

—    transport drogowy,

—    transport wodny,

—    transport linowy.

'Transport zewnętrzny polega na dostarczaniu materiałów i wyrobów budowlanych z wytwórni na plac budowy. Transport ten jest realizowany głównie przez tabor samochodowy, który stanowi najliczniejszą grupę środków przewozowych. Do przewozu ładunków są przeznaczone pojazdy silnikowe oraz bezsilnikowe.

Do pojazdów silnikowych należą:

• samochody — pojazdy jednoczłonowe z własnym napędem i nadwoziem ładunkowym (rys. 5-1), które przeważnie mają możliwość holowania przyczep,

5-1. Przykłady samochodów z nadwoziem ładunkowym: a) skrzyniowy Kamaz 5320, imowyładowczy Jełcz-Steyr W-640 (pojemność skrzyni 10 m , ładowność 17,5 t, masa Lzdu 12t, moc silnika 175 kW)

Rys. 5-2. Przykłady ciągników: a) siodłowy Jelcz 317, b) balastowy Tatra 813

ciągniki:

{

-    siodłowe (rys. 5-2a), współpracujące z naczepami ładunkowymi tworząc pojazdy członowe,

—    balastowe (rys. 5-2b), przystosowane do holowania przyczep o dużej ładowności,

— rolnicze, przystosowane m.in. do ciągnięcia przyczep z nadwoziem ładunkowym.

T)o pojazdów bezsilnikowych należą:

• przyczepy (rys. 5-3a> o dwóch lub więcej osiach, z zaczepami do sprzęgania z pojazdem silnikowym,

• naczepy (rys. 5-3b) o nadwoziu ładunkowym bez przedniej osi, którą zastępuje siodło ciągnika siodłowego.

Rys. 5-3. PrayWady taboru bezsilnikowego: a> przyczepa samochodowa samowyładowcza, dwustronna typu HE 80.11, ł») naczepa typu 0-68 do przewozu ładunków do 8 t

51 |