P5280991

•MHUtlMITKM - "IIU IA. MITOiiy

• S*    publikacji. iwUhtm dolyr**cyrh określonej dywypUnyr. pr.wo Lotki

odnnt ■« do Itriby autorów publikujących w dar..j diwdOnM. . prawo So.    /ipln — do ciąatotUwoAcI pojawiania Mą słów w lekAclr określone) dlu-

*o4t’l

och    Najr/1'iclcj i najpowłicchnie) notowanym prawem jnit prawo Brad*

(orda¹". Samuel CUimM Br Milord. ku«loox bibLoltiiny w Stinn Lt-brary w South KenMngton (Wirlka Brytania). pouukując materiałów w    do opracowywanej priei siebie bibliografii na temat geofizyki tauwalyt.

ze serwuy bibliograficzne notuj* mnie) nil SO*/e ukaiufąrych na ten temat publikacji. Wysnuł wniosek, te duża część artykułów uchodzi uwadze służb ulu traktowych, gdyż jest publikowana w czasopismach o Innym profilu tematycznym. Wszystkie przeglądane czasopisma (od czato-*•    pism o największej liczbie artykułów t zakresu geofizyki po zawlera-

*■    gre ich r.ajmmej) podzielił na trzy grupy, z których każda zawiera zbli-

**    Hm liczbę artykułów. Okazało «ę. że: 9 czasopism zawierało 429 arty

kułów. 59 — 499. a 259 — 404 artykuły.

•'    bradford odkrył regularność liczb tytułów w każdej z tych grup:

9 tytułów w pierwszej grupie. 9X5 tytułów w grupie drugie), oraz 9X5X5 tytułów w grupie ostatniej. Opierając się na tej obserwacji, sformułował prawo rozproszenia, które brzmi: joiell czasopisma naukowo zostaną ułożone według malejącej liczby artykułów na dany temat i podzieli się je na grupę czasopism podstawowych dla danej dziedziny oraz kilka inr.ych grup. zawierających taką samą liczbę artykułów co grupa czasopism podstawowych, to Uczba czasopism będzie rosła w kolejnych grupach w sposób geometryczny: 1 : a : n*: a*... Bradford opublikował swoje spostrzeżenia po raz pierwszy w 1934. a następnie w 1948 r. ł dopiero wtedy zyskały one szeroki rozgłos. Prawo Bradforda było wiało-krotni* dyskutowane, opisywane oraz modyfikowane⁴¹.

Alfred Lotka **. statystyk, zwrócił uwagę na fakt. t± wiród populacji uczonych tylko niewielka ich liczba publikuje dużo. większość zadowala Słę jedną lub kilkoma ogłoszonymi pracami, część nie publikuj* wcale. W 1926 r. opracował metodę pomiaru produkcji naukowej. Stwierdził, że liczba autorów (LJ. którzy opublikowali n artykułów na dany temat Jeat odwrotnie proporcjonalna do kwadratu liczby publikacji 1 równa się w przybliżeniu l/»^: L,. gdzie L, jest liczbą autorów, którzy opublikowali jedną pracę. Wartość L, zależna jest oczywiście od badanej dziedziny. ! to prawo doczekało się wielu opracowań, wśród których warte

•' F. Karło. J 11*11. op cii, o. 44 • S.C Bradford. op. rtl

" B C Yłckcry. Orod/or«ł Law o/ Scollerinp. Joomal of Póeumentatloa IMS nr] i 198-203: B. C. Brookes. Brodfordi Law nri IW BMtogrm&i of *ww. Naturę 1969 nr 5223, a 951-91-6; A. BoofcsUin. TW SiUowMr O** Iiribur-oai. TW LiOrary Ouertarły 1916 nr 4, a 418 - 422.

" L. Ikpaałiindi, op cif. a. 171.

M - normiki itiMioecci'.* XXXIII